ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 24 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
تعریف یادگیری
یادگیری عبارت است از فرایند تغییرات نسبتاً پایدار بالقوه فرد بر اثر تجربه. در تعریف فوق مفاهیمی وجود دارد که برای درک بهتر آنها را تحلیل میکنیم.
1. مفهوم فرایند: یادگیری فرایند است چون بر اثر تعامل دائم فرد با محیط، همیشه و در همه جا به طور پیوسته و مستمر صورت میگیرد.
2. مفهوم تغییر: یادگیری نوعی تغییر است که در فرایند تجربه اتفاق میافتد. بنابراین تغییرات ناشی از رشد و بلوغ یا استفاده از دارو یادگیری محسوب نمیشود.
3. مفهوم نسبتاً پایدار: تغییرات حاصل از یادگیری نسبتاً پایدار میباشند و رفتار موردی، لحظهای و تصادفی یادگیری محسوب نمیشوند.
4. مفهوم رفتار بالقوه: کاربرد رفتار بالقوه دلیل تفاوت بین مفهوم یادگیری و عملکرد است. به عبارتی یادگیری تغییراتی است که در ساخت ذهنی ایجاد میشود.
5. مفهوم تجربه: یعنی تنها آن دسته از تغییرات رفتار را میتوان یادگیری نامید که محصول تجربه، یعنی تأثیر متقابل فرد و محیط در یکدیگر باشد.
عوامل مؤثر در یادگیری (قوانین یادگیری)
1. قانون آمادگی: به موجب این قانون یادگیرنده باید از نظر جسمی، عاطفی، ذهنی، عقلی به اندازه کافی رشد کرده باشد تا بتواند آموختنیهای معینی را فرا گیرد. مثلاً آموزش رنگها قبل از چهار سالگی برای کودک دشوار است.
2. قانون اثر: انسانها میل دارند تجاربی که مطلوب و رضایتبخش هستند بپذیرند و تکرار کنند و از آنهایی که اثر ناخوشایند دارند اجتناب کنند. بنابراین در امر آموزش، معلم باید دانشآموزان را یاری دهد تا از هر فعالیت یادگیری، نوعی رضایت شخصی احساس کنند و درسها را با میل و رغبت یاد بگیرند.
3. قانون تمرین: به موجب این قانون، تکرار و تمرین در یادگیری و دوام آن تأثیر فراوان دارد. زیرا هر قدر انجام عملی بیشتر تکرار شود آن عمل زودتر به صورت مهارت و عادت درمیآید.
2
4. قانون تقدم: معمولاً نخستین خاطرات کلاس درس بیشتر در ذهن باقی میماند. بنابراین نخستین روز تشکیل کلاس باید رفتار و برخورد معلم با دانشآموز صحیح و منطقی باشد.
5. انون شدت: یک واقعه مهیج و جذاب، بیشتر از واقعهای عامل و کسل کننده در ذهن باقی میماند بنابراین معلم میتواند با آوردن مثالها و نمونههای زنده و با استفاده از فناوری آموزش و به فعالیت واداشتن دانشآموزان، حالتی پرتحرک و جذاب در کلاس ایجاد کند.
6. قانون عدم کاربرد: مهارت و دانشی که به کار گرفته نشود، به تدریج و به میزان زیادی فراموش خواهد شد. بنابراین معلم باید شرایطی را تدارک ببیند تا دانشآموزان آموختههای خود را به کار بگیرند.
موانع یادگیری
1. کسل کنندگی 2. پیچیدگی 3. آزردگی
4. ترس از شکست 5. نگرانی از مسخره شدن 6. آموزش بیش از اندازه
7. عدم تمرکز حواس 8. تنبلی 9. نقص بدنی
10. کندذهنی
شرایط مؤثر در یادگیری
انگیزه یادگیری
آگاهی از ناکافی بودن دانش و مهارتهای کنونی
داشتن تصور روشن از دانش و مهارتهایی که باید کسب شود.
داشتن فرصت کافی برای تکرار
آگاهی از پیشرفت
داشتن وسایل و منابع مناسب برای یادگیری
ارتباط و اثر آن بر فرایند یادگیری و تدریس
تعریف ارتباط: ارتباط عبارت است از فرایند انتقال و تبادل افکار، اندیشهها، احساسات و عقاید دو فرد یا بیشتر با استفاده از علایم و نمادهای مناسب به منظور تحت تأثیر قرار دادن، کنترل و هدایت یکدیگر.
3
انواع روشهای ارتباطی عبارت است از:
1. ارتباط ارادی و ارتباط غیر ارادی: اگر ارتباطی با طرح و برنامهریزی قبلی و حساب شده باشد آن را ارتباط ارادی میگویند و در غیر اینصورت آن را ارتباط غیرارادی مینامند.
2. ارتباط رسمی و غیر رسمی: ارتباط جمعی و ارتباطی که در سازمانهای اداری و آموزشی جهت ابلاغ آئیننامهها و مقررات با زیردستان برقرار میگردد ارتباط رسمی میباشد و ارتباط عادی بین افراد از نوع غیر رسمی میباشد.
3. ارتباط کلامی و ارتباط غیرکلامی: اگر جریان ارتباط با رمزهای کلامی مانند بحث و گفتگو همراه باشد ارتباط کلامی بوده و اگر با حرکات دست و چشم، رنگ و صدا و غیره صورت گیرد غیرکلامی است.
4. ارتباط مستقیم و ارتباط غیرمستقیم: ارتباط مستقیم ارتباطی است که بدون واسطه بین شخص فرستنده و گیرنده پیام ایجاد میشود. ارتباط غیرمستقیم ارتباطی است که حالت چهره به چهره ندارد مانند ارتباط مؤلف با خوانندگان کتاب.
5. ارتباط فردی و ارتباط جمعی: ارتباط فردی یا خصوصی ارتباطی است که معمولاً بین دو یا چند نفر به وقوع میپیوندد و بیشتر حالت مستقیم و شخصی دارد ولی ارتباط جمعی ارتباط بین یک نفر با گروه کثیری میباشد مانند سخنرانی.
بازخورد
6. ارتباط یکطرفه و ارتباط دوطرفه: وقتی انتقال پیام از فرستنده شروع و به گیرنده ختم شود و گیرنده نسبت به مفاهیم پیام واکنشی به فرستنده نشان ندهد ارتباط یکطرفه است ولی اگر در ارتباط بازخورد وجود داشته باشد و فرستنده و گیرنده پیام متناوباً جای خود را عوض میکنند ارتباط دوطرفه است.
گیرنده
فرستنده
پیام
موانع ارتباطی
مهمترین اخلال کننده که مانع برقراری ارتباط مطلوب در فعالیتهای آموزشی میشوند عبارتند از:
1. بحث شفاهی: انسان به طور خودکار در برابر محرکهای ناخوشایند حالت تدافعی به خود میگیرد. بنابراین صدای یکنواخت معلم ممکن است باعث خستگی دانشآموزان شود. بنابراین معلمین برای جلوگیری از بروز ا
4
ین مانع و برای تقویت و افزایش کارایی تدریس خود باید علاوه بر علایم و نمادهای شفاهی، از علایم غیرکلامی و دیگر نشانهها نیز استفاده کنند.
2. جالب توجه نبودن پیام: انسان از میان پیامهای مختلف، آن دسته از پیامها را دریافت میکند که زمینه پذیرش آنها را دارد. به عبارت دیگر اگر پیام بر اساس زمینه علمی، علایق، انگیزهها و در یک کلام، بر اساس نیاز فراگیران منتقل نشود به خوبی دریافت نخواهد شد. زیرا برای گیرنده پیام ارزش اطلاعات موجود در هر پیام بسته به جالب توجه بودن، تازه بودن و غیرقابل پیشبینی پیام است.
3. انتقال منفی: هنگامی که با موضوع و مشکل جدیدی مواجه میشویم اگر درباره آن موضوع زمینه قبلی کافی نداشته باشیم سعی میکنیم در ذهن خود از تجارب قبلی نزدیک به آن برای درک مطلب جدید یا حل مشکل جدیدی کمک بگیریم. حال اگر تجارب قبلی ما بتواند ما را در درک مطلب جدید یاری دهد (انتقال مثبت) صورت گرفته ولی اگر باعث سردرگمی و آشفتگی ما در حل مسئله شود و ما را به اشتباه اندازرد (انتقال منفی) صورت گرفته است.
4. رؤیایی شدن یا در خود فرو رفتن: در چنین حالتی شاگرد ناگهان از مدار ارتباط کلاس خارج و با یک حالت رؤیایی وارد تجارب شخصی خود میشود. در واقع رؤیایی شدن یک وسیله تدافعی است که شاگرد در برابر محیط خشک و بیروح کلاس از خود نشان میدهد. این حالت را میتوان با افزایش سطح درک شاگرد و جذابیت موضوع و بکارگیری روشهای مختلف ارتباطی به نحو زیادی کاهش داد.
5. عدم درک: لازم است معلم سعی کند مطلبی را که به فراگیران خود میآموزد در خور فهم و درکشان باشد تا فراگیران بتوانند ارتباط لازم را با او برقرار کنند.
6. عوامل فیزیکی نامناسب: لازم است محیط کلاس از نظر نور، راحتی صندلی، رنگ دیوارها، سردی و گرمی و سایر عوامل فیزیکی مناسب باشد یا حداقل ناراحت کننده نباشد.
تعریف تدریس
تدریس عبارت است از تعامل یا رفتار متقابل معلم و شاگرد، بر اساس طراحی منظم و هدفدار معلم برای ایجاد تغییرات در رفتار شاگرد. این دو تعریف دو ویژگی برای تدریس مشخص میکند.
1. وجود تعامل یا رابطه متقابل بین معلم و شاگرد.
2. هدفدار بودن فعالیتهای معلم.