سیدا دانلود مقاله در مورد مروری بر ریشه‌های مسئله‌ی فلسطین 30 ص

دانلود مقاله در مورد مروری بر ریشه‌های مسئله‌ی فلسطین 30 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .DOC
تعداد صفحات: 43
حجم فایل: 71 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 43 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

1
‏ ‏ ‏ ‏ تهیه کننده : عبدالجلیل سلاقی ‏ ‏ ‏ریشه های مسئله ی فلسطین
‏
‏ ‏بسمه تعالی
‏
‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏واحد گرگان
‏
‏مروری بر ریشه‌های مسئله‌ی فلسطین
‏ ‏ ‏عنوان :
‏فهرست مطالب
‏مقدمه‏ ......................................................................................‏......................................................................................... 1
‏جنبش جهانی صهیونیسم ‏ .‏........................................................................................................................................‏........ 2
‏جنگ اول و وعده‌ی استقلال اعراب ‏ .............................................................................................................................. . 3
‏توافق سایکس-پیکو ‏.......................................................‏................................................................................................... 4
‏اعلامیه‌ی بلفور ‏ ....................................................................................................................................‏............................ 5
‏پایان جنگ اول و طرح قیمومیت ‏ ...................................................................................................................................... 6
‏کمیسیون کینگ-کرین ‏ .............................‏....................................................................................................................... 7
‏مساله‌ی مهاجرت یهودیان و تنش‌های دهه‌ی ‏١٩٣٠‏ ‏ ......................................................................................‏.................... 8
‏نگرشی به ترکیب جمعیتی فلسطین در نیمه‌ی اول قرن بیستم ‏ ............................................................................................... 9
‏جنگ دوم و تاثیر آن بر خاورمیانه ‏ .........................................‏........................................................................................... 10
‏سنگین شدن وزنه‌ی اعراب در سیاست خارجی بریتانیا ‏ ...................................................................................................... 10
‏یهود ستیزی در اروپا ‏ ....................................................................................................................................................... 10
‏پایان جنگ دوم و تشدید تشنج در فلسطین ‏ ....................................‏.................................................................................. 11
‏حملات تروریستی یهود علیه نیروهای بریتانیا ‏ .................................................................................................................. 11
‏صهیونیسم و ایالات متحده ‏ ............................................................................................................................................. 12
‏پایان قیمومیت بریتانیا و اعلام وجود اسراییل ‏...................................‏.................................................................................. 13
‏اولین جنگ اعراب و اسراییل ١٩٤٨-١٩٤٩ ‏........................................................................................................................ 14
‏برتری اسراییل و آتش‌بس‏ ............................................................................................................................................... 14
‏احساس تحقیر اعراب و طوفان ملی‌گرایی عربی ‏ .....................................‏......................................................................... 15
‏انقلاب مصر و ظهور جمال عبدالناصر ‏ ............................................................................................................................. 15
‏سرایت ملی‌گرایی عربی به دیگر کشورهای عربی ‏ ............................................................................................................ 16
‏ملی کردن آب‌راه سوئز و جنگ ‏١٩٥٦‏ ‏ ...................................................................‏....................................................... 16
‏جنگ شش‌روزه ‏ ............................................................................................................................................................. . 19
‏تضاد دولت‌های عربی ‏ ...................................................................................................................................................... 29
‏وعده‌ی نابودی اسراییل در شعارهای انقلابی و وقوع جنگ‏ ...................................‏............................................................. 20
‏تفاوت سرزمین‌های اشغال‌شده در ١٩٦٧ ‏ ....................................................................................................................... 22
‏جنگ رمضان (یوم کیپور) ‏ .‏.............................................................................................................................................. 22
3
‏ ‏ ‏ ‏ تهیه کننده : عبدالجلیل سلاقی ‏ ‏ ‏ریشه های مسئله ی فلسطین
‏سلاح نفت‏ ‏ ................................................................................................‏....................................................................... 24
‏وقایع دیگر‏ ......................................................................................................................................................................‏.. 25
‏سخن آخر‏ ......................................................................................................................................................................... 26
‏منابع‏ .........................................................‏........................................................................................................................ 29
‏مروری بر ریشه‌های مسئله‌ی فلسطین
‏سید بشیر سجاد
‏مقدمه
‏نوشته‌ی حاضر کوششی است برای بررسی اجمالی ریشه‌های مسئله‌ی فلسطین. مهم‌ترین هدف این بررسی، معرفی ریشه‌های اختلاف با نگاهی به سیر رویداد‌های قرن گذشته است. اگر نسبت به پیوندهایمان با سرزمین مادری بی‌تفاوت نباشیم و به سرنوشت و مسیر حرکت آن حساس باشیم، نمی‌توانیم وقایع کلان کشورهای اطراف ایران را نادیده بگیریم، چرا که بعضی از این جریانات تاثیر مستقیمی بر سرنوشت دیگر اهالی منطقه دارد. بدیهی‌ترین این تاثیرات کم یا زیاد شدن ثبات منطقه و تاثیرات به‌سزای اقتصادی آن است. بحث عدالت و جایگاه ما به‌عنوان یک انسان عدالت‌مدار هم که جای خود دارد. یکی از مهم‌ترین این مسائل منطقه‌ای، بی‌تردید مناقشات اعراب و اسراییل است. شاید اکثریت خوانندگان این نوشته تا‌به‌حال بارها مجبور به موضع‌گیری در مورد این مناقشه شده‌اند و همین گزاره من را از بیان اهمیت این موضوع بی‌نیاز کند. نگارنده بر این عقیده است که علی‌رغم حجم عمده‌ی این موضع‌گیری‌ها، سطح عمومی درک ما از تاریخ شکل‌گیری مشکل فلسطین مطلوب نیست و نوشته‌ی حاضر تلاش دارد تصویری مقدماتی از موضوع به دست دهد. داشتن اطلاعات لازم، اولین قدم برای یک قضاوت عادلانه در مورد هر مطلبی است و سعی من این است که نوشته‌ی حاضر را تا اندازه‌ی ممکن ناقل اطلاعات کنم نه موضع‌گیری‌های شخصی (به جز بخش آخر). قبل از هرچیز تاکید بر این نکته ضروری است که به‌هیچ وجه خود را متخصص تاریخ نمی‌دانم و پیشاپیش از کاستی‌های مقاله‌ی حاضر عذرخواهی می‌کنم.
‏بررسیمان را از سال‌های پایانی سده‌ی نوزدهم میلادی و شکل‌گیری جنبش صهیونیسم آغاز می‌کنیم. چگونگی شکل‌گیری کشوری به ‌نام اسراییل در ‏١٩٤٨‏، مرکز توجه این نوشته است. بررسی حتی اجمالی همه‌ی رویدادهای مهم بعد از ‏١٩٤٨‏، نوشته‌ای بسیار مبسوط‌‌تر از یک مقاله در ماه‌نامه‌ای الکترونیکی می‌طلبد، به جای این‌کار چند رویداد مهم‌تر از دهه‌ی ‏٥٠‏ تا ابتدای دهه‌ی ‏٨٠‏ انتخاب شده و به شکل موردی بررسی شده‌اند. به چند دلیل سال‌های دهه‌ی ‏٨٠‏ را برای پایان انتخاب کرده‌ام، اول این‌که احتمالا بسیاری از خوانندگان کم‌و‌بیش با وقایع متاخرتر آشنایی مقدماتی دارند. دوم، تاکید بسیار دارم که وارد مباحث سیاست داخلی و خارجی حکومت ایران نشوم و شاید یک مولفه‌ی عمده‌ی وقایع مربوط به فلسطین در چند دهه‌ی گذشته موضع‌گیری حکومت ایران در این مورد باشد. سومین دلیل هم نقصان شناخت شخصیم از وقایع متاخرتر به دلیل دست‌رسی نداشتن به منابع مدون تاریخی در مورد این وقایع است. حداکثر تلاشم را کرده‌ام که تحلیلی بی‌طرفانه از مناقشه به دست دهم، هرچند بی‌طرفی محض در مباحث تاریخی، به‌خصوص برای غیرمتخصصین دشوار است. به‌هرحال آرشیو مقالات سازمان ملل در مورد مشکل فلسطین، به‌عنوان یک منبع بی‌طرف، برای مطالعه‌ی بیش‌تر و جامع‌تر بر روی تور جهان‌گستر (
3
‏ ‏ ‏ ‏ تهیه کننده : عبدالجلیل سلاقی ‏ ‏ ‏ریشه های مسئله ی فلسطین
World Wide‏ Web‏) قابل دسترسی است (ر.ک. به مراجع).
‏جنبش جهانی صهیونیسم
‏یهودستیزی در جوامع اروپایی از دوران‌های بسیار دور رواج داشته و بعضا ریشه‌ی آن را در باورهای مذهبی مسیحیت می‌توان جستجو کرد. به‌هرحال برای مطالعه‌ی ما شاید بیان مثال‌هایی از اواخر قرن نوزدهم میلادی مناسب باشد. تئودور هرتسل (Theodor‏ Herzel‏) را می‌توان پدر جنبش صهیونیسم دانست و به‌زودی نقش بزرگ او را در این حرکت بررسی می‌کنیم. یکی از وقایع تکان‌دهنده برای هرتسل، محاکمه‌ی یک افسر یهودی‌تبار ارتش فرانسه به نام آلفرد دریفوس (Alfred Dreyfus‏) در سال ‏١٨٩٤‏ است. هرتسل در آن سال‌ها یک روزنامه‌نگار اطریشی-مجاری بود که وقایع محاکمه‌ی دریفوس را دنبال می‌کرد. اگرچه شاید خود شخصیت دریفوس چندان جالب توجه هرتسل نبود ولی برخورد جمعیت ناظر بر مجازات دریفوس به جرم جاسوسی و فریاد‌های «مرگ و بازهم مرگ بر یهود» برای هرتسل تکان‌دهنده بود [‏۱‏ ]. هرچند به دلیل استفاده‌ای که از ماجرای دریفوس در مظلوم نمایی یهود در اروپا شد، بعضی هدایت جریان دریفوس را در برنامه‌های صهیونیستی دانسته‌اند ولی شدت و تعدد موارد یهودستیزی در اروپا بسیار بیش‌تر از آن است که بتوان منکر کل قضیه شد. در ‏١٨١٩‏ و ‏١٨٣٠‏ دو بار شورش‌هایی بر ضد یهودیان شکل می‌گیرد که لااقل در یک مورد انگیزه‌ی غیرعقیدتی و به واسطه‌ی سوءظن به بانک‌داران، رباخواران، و سرمایه‌گزاران یهود انجام می‌شود. بعضی از یهودیان اروپای مرکزی در همین دوران به ایالات متحده مهاجرت می‌کنند. مثال تکان‌دهنده‌ی دیگر، سوءقصد ‏١٨٨١‏ به تزارالکساندر دوم در روسیه است که هرج‌و‌مرج و مشکلات بعدی آن، باز به فساد مالی یهود نسبت داده شده و در اثر حملات مردم به یهودیان حمام خونی به راه افتاد که نام «قتل‌عام قوم یهود» به خود گرفته است.
‏موج اندیشه‌های ضدسامی سبب مهاجرت بسیاری از یهودیان به کشورهای دیگر از جمله ایالات متحده، کانادا، بریتانیا، و آفریقای جنوبی شد. در عین حال بعضی از یهودیان هم از سال ‏١٨٥٦‏ به بعد که سلطان عثمانی به آن‌ها اجازه‌ی خرید زمین و سکونت در اراضی فلسطین داد، در آن منطقه ساکن شدند. اوج اندیشه‌های ضدسامی در اروپا رشد «صهیونیسم» را موجب شد، واژه‌ای که شاید اولین بار در سال ‏١٨٨٦‏ انتشار یافت. در همین زمان‌هاست که تاکید روی ارتباطی تاریخی بین یهود و فلسطین می‌شود که ریشه‌های آن برمی‌گردد به رجوع حضرت موسی در ‏١١٠٠‏ قبل از میلاد به فلسطین و سکونت یهودیان در آن‌جا. در ‏١٣٥‏ میلادی این گروه مغلوب سپاه روم می‌شود و با نابودی اورشلیم (بیت‌المقدس) «آوارگی» قوم یهود از فلسطین (Diaspora‏) آغاز می‌شود [‏۱‏].
‏هرچند بررسی تشکیل یک کشور یهودی به سال‌ها قبل از انتشار کتاب «دولت یهود» هرتسل برمی‌گردد و در مقدمه‌ی همین کتاب اشاره شده که اندیشه‌ی چنین دولتی یک ایده‌ی جدید نیست، ولی به علت نقش عمده‌ی هرتسل در پیش‌برد حرکت صهیونیسم، او را پدر این جنبش می‌نامند. هرتسل در این کتاب فلسطین و آرژانتین را به عنوان سرزمین‌های مناسب برای کشور یهودی پیش‌نهاد می‌کند. به‌علاوه بعد‌ها کشورهای دیگری از جمله مواردی در آفریقا نیز در نظر گرفته می‌شود. هرتسل اشاره‌ای نمی‌کند که با سکونت یهود در این کشورها و ایجاد کشور به اصطلاح یهود، تکلیف ساکنان این کشورها چه می‌شود. به‌هرحال او در
4
‏ ‏ ‏ ‏ تهیه کننده : عبدالجلیل سلاقی ‏ ‏ ‏ریشه های مسئله ی فلسطین
‏١٨٩٦‏ به‌عنوان نماینده‌ی جنبش صهیونیسم در سفری به استانبول پیش‌نهادی به سلطان عثمانی می‌دهد که در جواب، اخطاریه‌ای دریافت می‌دارد مبنی بر این که سلطان به فلسطین به شکل گهواره‌ی همه‌ی ادیان از جمله یهود می‌نگرد. ازآن‌جا که هرتسل نمی‌تواند نظر مساعد روچیلد سیاستمدار یهودی انگلیسی را نیز جذب کند شروع به بسیج افکار عمومی یهود می‌کند و در اولین کنگره‌ی صهیونیسم در ‏١٨٩٧‏ در «بال» (Basel‏)، سازمان جهانی صهیونیسم به شکل رسمی ایجاد می‌شود. هرتسل در یک جمله نتیجه‌ی کنگره را به این شکل خلاصه می‌کند: «در بال، دولت یهود را بنیان گذاشتم» [‏۲‏]. به‌هرشکل روشن است که هدف اصلی این جنبش ایجاد کشور یهودی است و به‌هیچ وجه نمی‌توان تامین منافع دولت‌های دیگر را منشا ایجاد این جنبش دانست. کمااین‌که هرتسل تلاش بسیار دارد تا با دادن وعده‌های اقتصادی (به‌واسطه‌ی ثروت یهودیان) به دولت عثمانی نظر مساعد آنان را جذب کند. بعد‌ها خواهیم دید که این جنبش بعد از تلاش سیاسی فراوان و رایزنی با کشورهای مختلف، همراهان خود را در جمعی از سیاستمداران بریتانیا می‌یابد.
‏جنگ اول و وعده‌ی استقلال اعراب
‏در جریان جنگ جهانی اول، یکی از برنامه‌های دولت بریتانیا در جبهه‌ی شرقی و در مواجه با امپراطوری عثمانی، همکاری با اعراب در مبارزه علیه حکومت عثمانی است. وعده‌ی استقلال اعراب، انگیزه‌ی لازم را برای همیاری آنان، فراهم می‌کند. داستان لورنس عربستان که فیلمی هم از روی آن ساخته شده مربوط به همین زمان است. ماموریت لورنس به‌عنوان یک افسر انگلیسی آموزش و یاری مبارزین عرب در جنگ با حکومت عثمانی است. البته ریشه‌ی جنبش استقلال اعراب به سال‌های پیش از جنگ اول برمی‌گردد. گزارش‌ها از دوران انتهایی قرن نوزدهم نارضایتی چشم‌گیر اعراب از حکومت ترکان را نشان می‌دهد. به‌هرحال با این‌که جمعیت اعراب در سرزمین‌های امپراطوری عثمانی حدود دو برابر ترکان بود ولی اولویت‌های قبیله‌ای در میان اعراب مانع از یک جنبش فراگیر ملی‌گرایی در بین آنان بود. به‌هرحال در کنار مخالفت‌ها با ترکان عثمانی، مشغله‌ی دیگر اعراب فلسطین در دهه‌های آخر قرن، موضوع مهاجران یهودی بود که روزبه‌روز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شد. از اوایل قرن بیستم اعراب مبارزات جدی‌تری را برای کنترل مهاجرت‌ها و مخالفت با اهداف صهیونیسم آغاز کردند.
‏در آغاز جنگ بیش‌تر آلمان‌ها هستند که شروع به تحکیم روابط خود با مسلمانان و از جمله اعراب می‌کنند. حتی حسین‌ابن‌علی، شریف مکه که نفوذ فراوانی در ساکنین اطراف اماکن مقدس مکه داشت، قبول می‌کند که به گسترش نفوذ آلمان‌ها کمک کند. به‌هرحال بریتانیای در حال جنگ نیز تلاش دارد به اعراب زیر سلطه‌ی عثمانی نزدیک شود، به‌ویژه نارضایتی اعراب از دولت عثمانی شرایط چنین همکاریی را بهتر می‌کند. عبدالله، فرزند حسین شریف، در ماه آوریل ‏١٩١٤‏ حمایت بریتانیا را از قیام احتمالی اعراب بر ضد ترکان جلب می‌کند ولی درواقع با شروع جنگ این همکاری شکل جدی‌تری به خود می‌گیرد و در نامه‌ای به نمایندگان بریتانیا، حسین شریف با یادآوری اهداف استقلال‌طلبانه‌ی اعراب، پیش‌نهاد اتحاد اعراب با بریتانیا را در مبارزه با دولت عثمانی مطرح می‌کند. بعد از رشته‌ای از مکاتبات، سرانجام در اکتبر ‏١٩١٥،‏ مک‌ماهون (McMhon‏)، نماینده‌ی بریتانیا، در نامه‌ای به شریف علی حمایت کامل از استقلال اعراب را اعلام می‌کند ولی بحث مرزهای سرزمین عربی را به اندازه‌ی کافی مبهم می‌گذارد [

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

سیدا دانلود مقاله در مورد فلسطین نام سرزمین

دانلود مقاله در مورد فلسطین نام سرزمین

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 8
حجم فایل: 102 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏فلسطین‏ نام سرزمین‌هایی است که در همسایگی کشورهای ‏اردن‏، ‏مصر‏، ‏سوریه‏ و ‏لبنان‏ و در منطقه ‏خاورمیانه‏ قرار دارد.
‏فلسطین (در زبان لاتین: Palaestina‏، زبان عبری: ‏פלשת ‏پلشت‏، زبان عربی: ‏فلسطین‏) یکی از چندین اسمی است که برای منطقهٔ جغرافیایی بین ‏دریای مدیترانه‏ و کرانه‌های ‏رود اردن‏ با چندین منطقهٔ مجاور آن است. در طول سه هزارهٔ گذشته از انواع مختلف تعاریف برای توصیف این منطقه استفاده شده‌است.
‏سایر نام‌های انگلیسی برای این منطقهٔ جغرافیایی عبارتند از: ‏سرزمین اسرائیل‏ (زبان عبری: ‏ארץ ישראל‏)، ‏سرزمین مقدس‏ (در زبان عبری: ‏ארץ הקדש‏، زبان لاتین: ‏ترا سانکتا‏، زبان عربی: ‏الأرض المقدسة‏).
‏[‏ویرایش‏] مرزها و نامهای منطقه
‏در متون ‏مصر باستان‏ تمامی منطقهٔ ساحلی ‏خاورنزدیک‏ که در امتداد ساحل مدیترانه بین مصر جدید و ترکیه بوده‌است ‏رتنیو‏ (R-t-n-u‏)‏ نامیده شده‌است. این منطقه به سه ناحیه تقسیم می‌شد. ناحیهٔ جنوبی ‏رتنیو‏ (که Djahy‏ نامیده می‌شد) شامل اسرائیل جدید و اراضی فلسطینی، ناحیهٔ مرکزی شامل لبنان و ناحیهٔ شمالی (که Amurru‏ نامیده می‌شد) شامل ساحل سوریه تا شمال ‏رودخانهٔ اورنتس‏ در نزدیکی ترکیه بود.
‏در عصر آهن، ‏پادشاهی اسرائیل‏ بر منطقه‌ای شامل ‏اورشلیم‏ تا منطقه‌ای در نزدیکی اسرائیل جدید و قلمروی فلسطینی حاکمیت داشت و در غرب و شمال بخش عمده‌ای و نه تمام سرزمین اسرائیل را شامل می‌شد. پس از تقسیم شدن این حکومت، بخش جنوبی به ‏پادشاهی یهود‏ و بخش شمالی به ‏پادشاهی اسرائیل‏ تبدیل شد.
‏کلمهٔ ‏فلسطین‏ از Philistine‏ که نام یک گروه غیریهودی ساکن در منطقه‌ای کوچک از ساحل جنوبی به نام‏ ‏فیلیستا‏ است، گرفته شده‌است. مرزهای 'فیلیستا' در نزدیکی ‏نوارغزه‏ قرار دارد و پنج شهر ‏غزه‏، ‏اشکلون‏، ‏اشداد‏، ‏اکرون‏، و ‏جت‏ را در بر می‌گیرد. در آثار مصری آمده‌است که افرادی که ‏پلست (P-r-s-t‏)‏ نامیده می‌شدند، از جمله کسانی بودند که در زمان حکومت ‏رامسس سوم‏ به مصر حمله کردند. این قضیه احتمالا به فلسطینی‌ها اشاره دارد. کلمهٔ ‏پلشت‏ (در‏زبان عبری‏: Pəléshseth‏) معمولاً در انگلیسی به ‏فیلیستیا‏ ترجمه می‌شود و در ‏کتاب مقدس‏ برای اشاره به ناحیهٔ ساحلی جنوبی به کار رفته‌است. در سال‌نامه‌های پادشاه آشوری، ‏سارگن دوم‏، کلمهٔ ‏پلشتو‏ برای این معنی آورده شده‌است. چنین به نظر می‌رسد که در زمان ‏آشوری‌ها‏، قبیلهٔ فیلیستا از بین رفته‌است، ولی نام آن سرزمین همچنان مورد استفاده بوده‌است. در دورهٔ پارس، صورت یونانی این نام برای اولین بار در ‏قرن پنجم قبل از میلاد‏ به وسیلهٔ ‏هرودتوس‏ در اشاره به ناحیه‌ای از سوریه به نام Palaistinêi‏ به کار رفت. (درلاتین: پلستینا، در انگلیسی: پلستاین). مرزهای ناحیهٔ مورد اشارهٔ هرودتوس دقیقاً عنوان نشده بودند، اما ‏جوزفوس‏ از این نام تنها برای اشاره به ناحیهٔ ساحلی کوچک فیلیستیا استفاده می‌کرد. ‏تولمی‏ نیز از این کلمه استفاده کرده‌است. در ‏‌لاتین‏، ‏پلینی‏ نیز برای ناحیه‌ای از سوریه به کار رفته که پیشتر ‏پلستینا‏ نامیده شده‌است.
‏در دورهٔ رومی، ناحیهٔ ‏یهود‏ (شامل ‏سامره‏) دربرگیرندهٔ بیشتر اسرائیل و قلمروی فلسطین بوده‌است. اما پس از شورش ‏بار کخبا‏، رومی‌ها این مرزها را به ناحیهٔ سوریه فلسطین (درلاتین: ‏سوریه پلستینا‏ شامل یهود) و سامره گسترش دادند.
‏در دورهٔ بیزانس، کل این منطقه (شامل سوریه، فلسطین، سامره و ایالت جلیل) دوباره ‏پلستینا‏ نام گرفت و بین دیوسس اول و دوم تقسیم شد. بیزانسی‌ها همچنین سرزمینی شامل نگو، سینا و ساحل غربی شبه جزیره عرب را ‏پلستینا سالوتریس‏ نامیدند که گاهی ‏پلستینای سوم‏ نامیده می‌شد. از دورهٔ بیزانس، مرزهای بیزانسی ‏پلستینا‏ (‏اول‏ و ‏دوم‏) برای اشاره به منطقهٔ جغرافیایی بین رودخانهٔ اردن و دریای مدیترانه به کار رفته‌است.
‏[‏ویرایش‏] متون مقدس
‏در کتب مقدس یهودی در دورهٔ پیش از اسرائیل برای اشاره به این ناحیه ‏کنعان‏ به کار رفته و پس از آن از ‏اسرائیل‏ (ییسرائیل)‏ استفاده شده‌است. نام ‏سرزمین یهود‏ نیز به همراه چندین عنوان شاعرانه مورد استفاده قرار گرفته‌است. ‏سرزمین شیر و عسل‏، ‏سرزمینی که خداوند در آن برای تعیین شما برای پدرهایتان سوگند یاد کرده است‏، ‏سرزمین مقدس‏، ‏سرزمین خداوند‏ و ‏سرزمین موعود‏. در مورد سرزمین کنعان آمده‌است که شامل کل سرزمین لبنان می‌باشد. چنین به نظر می‌رسد که در این سرزمین پهناور قبیله‌های یهودی البته به همراه سایر گروه‌های قومی سکونت داشته‌اند.
‏وقایع چهار گاسپلز از کتاب مقدس مسیحی تماما در سرزمین فلسطین اتفاق افتاده‌اند.
‏در قرآن، کلمهٔ ‏سرزمین مقدس‏ (در زبان عربی: ‏الأرض المقدسة‏) حداقل هفت بار آمده‌است و یک بار زمانی است که موسی با قوم یهود به سوی آن خوانده شد: «ای قوم من! وارد سرزمین مقدسی شوید که خداوند برایتان مقرّر گردانیده و باز پس مروید بر پشتهایتان که زیانتان در آن است.»
‏[‏ویرایش‏] دورهٔ رومی
‏در نتیجهٔ ‏اولین جنگ یهودیان-رومیان‏ (۶۶-۷۳)، اورشلیم غارت شد؛ معبد دوم نابود شد؛ و تنها، دیوار غربی باقی ماند. در سال ۱۳۵، پس از سقوط شورش ‏شورش یهود به رهبری بار کخبا‏ در ۱۳۲، پادشاه روم ‏هادریان‏ اکثر یهودی‌ها را از سرزمین یهود بیرون راند و بنابراین بسیاری از یهودی‌ها در سامره و ایالت جلیل به سر می‌بردند. وی همچنین نام ناحیهٔ رومی یهود (اسرائیل) را به ‏سوریه فلسطین‏ تغییر داد. رومی‌ها همچنین برای ایجاد جنگ روانی سعی بر تغییر نام اورشلیم به ‏آلیا کپیتولینا‏ کردند که این نام جدید دوام نیافت. با گذشت زمان از نام ‏سوریه فلسطین‏ تنها ‏فلسطین‏ باقی ماند و در طول این مدت فلسطین به بخشی سیاسی و اجرایی در داخل قلمروی امپراتوری روم تبدیل شده بود.
‏[‏ویرایش‏] دوره بیزانس (امپراتوری روم شرقی)
‏در حدود سال ۳۹۰، فلسطین به سه ناحیه تقسیم شد: ‏پلستینا پریما‏، ‏سکوندا‏ و ‏تریتا‏ (‏فلسطین اول‏، ‏دوم‏ و ‏سوم‏). ‏فلسطین اول‏ شامل یهود، سامره، ساحل و ‏پری‏ بود که حاکم آن در ‏کاساری‏ زندگی می‌کرد. ‏فلسطین دوم‏ شامل ایالت جلیل، درجزریل پایینی، نواحی شرق ایالت جلیل و بخش غربی دکاپلیس سابق بود و حکومت آن در سایتوپلیس قرار داشت. ‏فلسطین سوم‏ شامل نگو، اردن جنوبی که زمانی بخشی از ناحیه عرب بود و پیشتر ناحیهٔ ‏سینا‏ بود و پترا مقر حکومت آن بود. نام دیگر فلسطین سوم پلستینا سالوتاریس بود. این تقسیم بندی ناحیهٔ عرب را بخشی از اردن شمالی در شرق پری قرار داد. حکومت بیزانس بر فلسطین در زمان تصرف پارس‌ها در سال ۶۱۴ موقتا خاتمه یافت و سپس بعد از ظهور اسلام در شبه جزیره عرب و فتح منطقه توسط نیروهای اسلام که در سال ۶۳۵ آغاز شد، حکومت آن‌ها بر این منطقه برای همیشه به پایان رسید.
‏[‏ویرایش‏] دورهٔ خلافت
‏حاکمان مسلمان ناحیهٔ ‏الشام‏ (عربی سوریه) را به پنج بخش تقسیم کردند. ‏جند فلسطین‏ (در عربی: به معنای ‏ناحیهٔ نظامی فلسطین‏) شامل منطقه‌ای از ‏سینا‏ تا جنوب دشت آکر بود. با گذشت زمان این منطقه کوچکتر شده و به سینا محدود شد. رفح، کاسارا، غزه، جافا، نابلوس، اریحا، راملا و اورشلیم شهرهای اصلی بودند. در ابتدا شهر لده مرکز بود، اما در سال ۷۱۷ به شهر راملا تغییر یافت. (پس از زمانی طولانی و مدت‌ها بعد از پایان تقسیمبندی ‏جندها‏، اورشلیم مرکز شد.) ‏اردن‏ شامل ناحیهٔ شمال و شرق فلسطین بود. تیبراس، لجیو، ایکر، بیسان، و تایر شهرهای اصلی آن بودند و تیبریاس مرکز منطقه بود. چندین شورش سیاسی مختلف مجدداً این مرزها را چندین بار تغییر داد. پس از قرن ۱۰، تقسیم مناطق به جندها کم کم روبه زوال گذاشت و حملات ترک‌ها در دههٔ ۱۰۷۰ و سپس جنگ صلیبی اول این فرآیند زوال را تکمیل کرد.
‏[‏ویرایش‏] دورهٔ مبارزان صلیبی
‏رجوع کنید به مقالات ‏جنگ صلیبی‏ و ‏پادشاهی اورشلیم‏.
‏[‏ویرایش‏] دورهٔ مملوک
‏پس از کنترل دوبارهٔ مسلمانان بر فلسطین در قرن ۱۲ و ۱۳، تقسیم بندی نواحی دوباره انجام گرفت و در این مدت مرزها به سرعت تغییر می‌کردند. در ۱۲۶۳/۱۲۹۱ این کشور بخشی از قلمروی ‏سلطان مملوک‏ در مصر بود.
‏در اواخر قرن ۱۳، فلسطین در واقع شامل قسمت‌های بسیاری از نواحی شیخ‌نشین سوریه یعنی ‏پادشاهی غزه‏ (شامل آسکالن و هبران)، ‏کراک‏ (شامل جافا و لجیو)، ‏سفاد‏ (شامل سفاد، ایکر، سیدون و تایر) و بخش‌هایی از پادشاهی ‏دمشق‏ (در برخی دوره‌ها از جنوب تا اورشلیم) بود.
‏در اواسط قرن ۱۴، سوریه دوباره به پنج ناحیه نقسیم شد که از بین آن‌ها ‏فلسطین‏ شامل اورشلیم (مرکز آن)، راملا، آسکالن، حبرون و نابلس بود، در حالی که ‏حوران‏ شامل تیبریاس (مرکز) بود.
‏[‏ویرایش‏] دوره عثمانی
‏پس ازپیروزی ‏عثمانی‏، این نام به عنوان نامی رسمی دیگر مورد استفاده نبود و دلیل این بود که ترک‌ها اغلب نواحی فرعی را با نام مرکز مشخص می‌کردند. این منطقه در سال ۱۵۱۶ جزئی از امپراتوری عثمانی شد و تا سال ۱۶۶۰ در واقع بخشی از ‏ویلایت‏ (‏بخش‏) دمشق-سوریه محسوب می‌شد تا اینکه از ۷ مارس ۱۷۹۹ تا جولای ۱۷۹۹ با اشغال جفا، حیفا و سکارا ارتباطش با دیگر نقاط قطع شد. در ۱۰ می‌۱۸۳۲ این منطقه یکی از نواحی ترکی بود که توسط ‏محمد علی‏ تصرف شده بود، اما در نوامبر ۱۸۴۰ دوباره تحت قرمانروایی مستقیم عثمانی قرار گرفت.
‏نام کهن همچنان توسط عموم و در موارد نیمه رسمی مورد استفاده قرار می‌گرفت. موارد بسیاری از استفاده از آن در طول سده‌های شانزدهم و هفدهم بر جای مانده‌است. در طول قرن نوزدهم، «دولت عثمانی در مکاتبات رسمی خود، از عبارت ‏ارض فلسطین‏ (سرزمین فلسطین) برای اشاره به ناحیه واقع در غرب رود اردن که در سال ۱۹۲۲ تحت فرمانروایی انگلستان ‏فلسطین‏ نامیده شد استفاده می‌کرد». اعراب تحصیل‌کرده، از عبارت ‏فلسطین‏، برای اشاره به کل فلسطین یا بیت‌المقدس ‏سنجاق‏ یا تنها برای اشاره به منطقهٔ اطراف راملا استفاده می‌کردند. سلطان عثمانی در سال ۱۸۷۶ در پاسخ به درخواست خاخام ژوزف نانتونک برای صدور اجازه اسکان یهودیان ضمن منع مهاجرت گسترده به فلسطین گفت «تقریباً تمام سرزمین‌های فلسطین اشغال شده، و استقلالی که نانتونک به دنبال آن است با اصول اجرایی کشور در تعارض است» و پس از آن نیز دولت عثمانی در سال‌های ۱۸۸۴، ۱۸۸۷، و ۱۸۸۸ احکامی علیه اسکان انبوه یهودیان صادر کرد. در سال ۱۸۸۲ شمار چشمگیری از یهودیان شروع به هجرت به سرزمین مقدس کردند و مزارع جمعی (کیبوتس) ایجاد کرده و سرانجام حومهٔ ‏تل آویو‏ را در سال ۱۹۰۹ به وجود آوردند، که بعدها در سال ۱۹۲۱ تبدیل به یک شهر شد. شمار یهودیان فلسطین که در سال ۱۷۰۰ تنها ۷٬۰۰۰ نفر بود تا سال ۱۹۰۰ به ۶۰٬۰۰۰ نفر رسید (جمعیت کل فلسطین در این سال ۵۰۰٬۰۰۰ نفر بود) که این امر به عقیده ‏کارپات‏ حاکی از آن است که «سیاست عثمانی مبنی بر اجازه به افراد برای مهاجرت و اسکان، و همزمان ممانعت از مهاجرت گروه‌های انبوه، با موفقیت همراه بوده‌است».
‏حکمرانی عثمانی بر منطقه تا زمان جنگ عظیم (جنگ جهانی اول) یعنی زمانی که عثمانی از آلمان و متحدانش جانبداری کرد ادامه یافت. در طول جنگ جهانی اول، همزمان با فروپاشی امپراطوری عثمانی، بریتانیا عثمانی را از بیشتر این مناطق به عقب راند. با پایان امپراطوری عثمانی، شمار یهودیان فلسطین به ۵۵٬۰۰۰ نفر کاهش یافت.
‏[‏ویرایش‏] قرن نوزدهم و قرن بیستم
‏در اروپا تا پیش از جنگ جهانی اول، ‏فلسطین‏ به منطقه‌ای که در مسیر شمال به جنوب از رافیا (جنوب شرقی غزه) تا رودخانه لیتانی (واقع در لبنان) امتداد می‌یافت اطلاق می‌شد. این منطقه از غرب به دریا و از شرق به منطقه‌ای که حدود آن به خوبی مشخص نشده بود و صحرای سوریه از آنجا آغاز می‌شد ختم می‌شد. در منابع مختلف در اروپا، مرز شرقی در اطراف رود اردن تا شرق امان تعیین می‌شد. صحرای نگو در این منطقه واقع نمی‌شد.
‏بر اساس موافقت‌نامه سایکس-پیکو در سال ۱۹۱۶، پیش‌بینی شده بود که بیشتر فلسطین، پس از رهایی از کنترل عثمانی، تبدیل به منطقه‌ای بین‌المللی خواهد شد که تحت کنترل مستقیم فرانسه یا انگلیس قرار نخواهد داشت. بلافاصه پس از آن، آرتور بالفور وزیر امور خارجه انگلیس با صدور بیانیه بالفور در سال ۱۹۱۷، سرانجام طرح تأسیس وطن یهودیان در فلسطین را مطرح کرد.
‏نیروی اعزامی مصر به رهبری انگلیس که تحت فرماندهی ادموند آلن بای، وایکانت اول آلن بای، در تاریخ ۹ دسامبر، ۱۹۱۷ بیت المقدس را تصرف کرده و به دنبال شکست نیروهای ترکیه در فلسطین در نبرد مگیدو در سپتامبر ۱۹۱۸ تمامی مشرق را اشغال کرد. هیوز، ۱۹۹۹، صفحه ۱۷؛ صفحه ۹۷.
‏[‏ویرایش‏] فلسطین تحت ‏قیمومت‏ انگلیس (۱۹۴۸-۱۹۲۰)
‏نوشتار اصلی: ‏فلسطین تحت قیمومت انگلیس
‏استفاده رسمی از واژهٔ انگلیسی ‏فلسطین‏ با اعطای حکم ‏قیمومت‏ فلسطین به انگلیس بار دیگر رایج شد. در آغاز این دوره، نام‏ ‏ارتز ییسریل‏ (‏سرزمین اسرائیل‏ به زبان عبری) از طریق یک تمبر پستی در سال ۱۹۲۰، توسط هربرت ساموئل نخستین نماینده انگلیس در فلسطین که بین سالهای ۱۹۲۵-۱۹۲۰ این سمت را در اختیار داشت رایج شد. مقامات وزارت امور خارجه انگلیس به این اقدام وی اعتراض کردند اما با انتقال مسئولیت فلسطین از وزارت امور خارجه به وزارت مستعمرات این اقدام وی به دست فراموشی سپرده شد. در آوریل ۱۹۲۰ شورای عالی متحدین (ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و ژاپن) در کنفرانس سانرمو تصمیماتی رسمی در مورد سرزمین‌های ‏تحت قیمومت‏ اتخاذ کرد. بر این اساس بریتانیا قیمومت فلسطین را پذیرفت، اما تصمیمی در مورد مرزهای سرزمین‌های تحت قیمومت و شرایطی که این سرزمین‌ها می‌بایست به موجب آن اداره می‌شد اتخاذ نشد. چیم ویزمن، نماینده سازمان صهیونیستی در سانرمو، متعاقبا گزارشی در این مورد به همکاران خود در لندن ارائه کرد.
‏«هنوز در مورد مسائل مهمی همچون شرایط حقیقی قیمومت و مسئله مرزهای فلسطین تصمیمی گرفته نشده‌است. تعیین حدود مرزهای فلسطین و آن بخش از سوریه که تحت کنترل فرانسه قرار دارد انجام شده‌است، که به این ترتیب مرز شمالی و خط شرقی سرحد را که در همسایگی سوریه عرب نشین قرار دارد مشخص می‌کند. تعیین خط شرقی مرز تا زمانی که امیر فیصل در کنفرانس صلح که احتمالا در پاریس برگزار می‌شود شرکت نکند قطعی نخواهد شد.»
‏در ژوئیه ۱۹۲۰، نیروهای فرانسه فیصل اول از عراق (فیصل بن حسین) را از دمشق بیرون راندند و به فرمانروایی کم اهمیت وی بر منطقه اردن یعنی جایی که سران محلی سابقاً با هرگونه قدرت مرکزی مخالفت می‌کردند پایان دادند. شیوخ، که پیش‌تر پیمان وفاداری با شریف منعقد کرده بودند، از انگلیسی‌ها خواستند اداره منطقه را بر عهده بگیرند. هربرت ساموئل خواستار گسترش حیطه اختیار دولت فلسطین تا اردن شد، اما در دیدار وینستون چرچیل و امیر عبدالله از اردن که در مارس ۱۹۲۱ در قاهره و بیت‌المقدس انجام شد قرار بر این شد که امیر عبدالله (در آغاز تنها برای شش ماه) از سوی دولت فلسطین اداره این منطقه را بر عهده بگیرد. در تابستان ۱۹۲۱ اردن به سرزمین‌های تحت قیمومت ملحق شد، اما از شرط سرزمین ملی یهودیان مستثنی شد. در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۲ جامعه ملل ضوابط سرپرستی انگلیس بر فلسطین و اردن را تایید کرد. در ۱۶ سپتامبر جامعه ملل رسما یادداشتی از آرتور بالفور (لرد بالفور) را که تایید می‌کرد اردن باید از بندهای مربوط به تأسیس سرزمین ملی یهودیان و نیز «تسهیل» مهاجرت یهیودیان به این سرزمین و اسکان آنان مستثنی شود تصویب کرد. در واقع، در حالیکه اعراب به راحتی می‌توانستند در فلسطین اسکان یابند، انگلیسی‌ها از اسکان یهودیان در اردن ممانعت می‌کردند. (رجوع شود به ‏سند مربوط به ورود یهودیان به اردن‏) اردن در اصل ۷۷ درصد از فلسطین را تشکیل می‌داد بدین ترتیب رهبران یهودیان اعتقاد داشتند این امر یک بی‌عدالتی آشکار و تقسیم ناعادلانه سرزمینی بود که بر اساس اعلامیه بالفور به عنوان سرزمین ملی یهودیان در نظر گرفته شده بود.
‏اعطای حق قیمومت به دلیل نگرانی‌های ایالات متحده آمریکا در ارتباط با جاه‌طلبی‌های استعمارگرانه انگلیس و نیز نگرانی‌های ایتالیا در مورد اهداف فرانسه به تاخیر افتاد. فرانسه نیز تا زمانی که اعطای حق قیمومت سوریه به این کشور نهایی نشده بود از توافق در مورد فلسطین امتناع می‌کرد. به گفتهٔ لوئیس،
‏«اعتراضات آمریکائیان به صدور حکم قیمومت به همراه مثلث اختلافات بین ایتالیا، فرانسه و انگلیس به خوبی نشان می‌دهد چرا احکام قیمومت الف تا چهار سال پس از امضای معاهده کنفرانس صلح پاریس در سال ۱۹۱۹ محقق نشد.... اسناد انگلیس به وضوح نشان می‌دهد که صبر و دیپلماسی بالفور منجر به صدور نهایی احکام قیمومت الف برای سوریه و فلسطین در ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۳ شد.»
‏حتی پیش از آنکه حکم قیمومت در سال ۱۹۲۳ به صورت قانونی اجرا شود (متن ۱۹۲۲: حکم قیمومت جامعه ملل برای فلسطین)، انگلیسی‌ها از واژهٔ ‏فلسطین‏ برای نامیدن بخش غربی رود اردن و از ‏اردن‏ برای نامیدن بخش شرقی این رود استفاده می‌کردند. اما، ‏فلسطین‏ در معنای سرزمین ملی یهودیان اغلب شامل سرزمین‌های هر دو سوی رو اردن است.
‏130px‏ تمبری متعلق به فلسطین تحت قیمومت انگلیس
‏در سال‌های پس از ‏جنگ جهانی دوم‏، موقعیت انگلیس در فلسطین به تدریج بدتر شد. این امر ناشی از مجموعه‌ای از عوامل همچون موارد ذیل بود:
‏شرایط فلسطین به دلیل حملات بی‌وقفه ایگرون و گروه لهی به مقامات، نیروهای نظامی و تأسیسات راهبردی انگلیس به سرعت در حال بدتر شدن بود. این امر به روحیه و وجهه انگلیس صدمات شدیدی وارد کرد، و نیز منجر به گسترش مخالفت مردم انگلیس با سرپرستی انگلیس بر فلسطین شده، و افکار عمومی خواستار «بازگشت نیروها به خانه» شد. در این باره سرهنگ آرچر کاست، دبیر ارشد دولت انگلیس در فلسطین، در یک سخنرانی خطاب به انجمن امپراطوری سلطنتی گفت: «اعدام دو گروهبان انگلیسی توسط ارگون‌ها و به تلافی اعدام‌هایی که توسط انگلیسی‌ها انجام شده بود بیش از هر چیز دیگری منجر به خروج ما از فلسطین شد».

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

تحقیق تاریخ فلسطین 55 ص

تحقیق تاریخ فلسطین 55 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 48
حجم فایل: 104 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 48 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏فهرست مطالب صفحه
‏1- مقدمه ‏
‏2- گاه شمار تاریخ معاصر فلسطین ‏
‏3- مهمترین حوادث تاریخ قدیم فلسطین ‏
‏4- طرح ایجاد دولت یهودی در فلسطین و تحولات آن ‏
‏5- توسعه طلبی صهیونیستی و غصب تدریجی فلسطین ‏
‏6- فروش زمینهای فلسطینی؛ از شایعه تا واقعیت ‏
‏7- مشهورترین کشتارهای صهیونیستیها ‏
‏8- نمونه ای از عملیات تروریستی صهیونیستها ‏
‏9- کودکان و مادرانی که در مناطق ایست و بازرسی به شهاده رسیده‏‌‏اند. ‏
‏10- مهمترین اقدامات ملت فلسطین در برابر صهیونیسم ‏
‏11- مهمترین رویدادهایی که در چارچوب روند سازش اتفاق افتاده است‏. ‏
‏12- تاریخچه روند سازش ‏
‏13- مهمترین آثار اسلامی در قدس و الخلیل ‏
‏14- افسانه هیکل سلیمان ‏
‏15- برنامه ‏‌‏های یهودی سازی قدس ‏
‏16- جمعیت فلسطین ‏
‏17- جنگ آبها در فلسطین ‏
‏18- اقتصاد فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه
‏19- وضعیت دانشگاه ها و دانشجویان فلسطینی
‏20- ضمائم
‏الف ‏–‏ شناسنامه گروههای مهم فلسطینی
‏ب ‏–‏ اطلاعاتی در خصوص رژیم صهیونیستی
‏مقدمه:
‏از آغاز انتفاضة الاقصی تا هم اکنون که سومین سالگرد آن گرامی داشته شد، مسئله فلسطین و خروش و قیام ملت مظلوم فلسطین که برای احقاق حق خود جانفشانی می کنند مورد توجه ویژه رسانه های گروهی قرار گرفته است. خبرها و تحلیلهای ارائه شده توسط این رسانه ها نشانگر حجم عظیم کشتارها و خسارتهای جانی و مالی فلسطینیان و مقاومت همه جانبه این ملت شجاع در مقابل تمامی جنایات ارتش نژادپرست صهیونیستی می باشد.
‏در این میان آنچه که کمتر مورد توجه قرار گرفته است آگاهی بخشی نسبت به تاریخ و سرگذشت سرزمین فلسطین می باشد. در همایشها و نشستهایی که طی سه سال گذشته توسط دبیرخانه کنفران‏س حمایت از انتفاضه فلسطین برگزار شده است، یکی از پرسشها و خواستهای اصلی مشارکت کنندگان و بویژه جوانان، دانش آموزان و دانشجویان، داشتن اطلاعاتی دقیق و منسجم از تاریخ تحولات و رویدادهای سرزمین فلسطین بوده است. لذا این دبیرخانه جهت پاسخگویی به این خواسته و برآورده ساختن این نیاز در سطح افکار عمومی با گردآوری و خلاصه سازی اطلاعات و داده های موجود ‏در منابع مختلف اعم از کتابها، مجلات و روزنامه ها و سایتهای اینترنتی مبادرت به چاپ این کتابچه نموده است.
‏امید است این کتابچه مورد توجه و استفاده علاقمندان به رویدادهای خاورمیانه و بویژه مسئله فلسطین قرار گیرد و سهمی در افزایش حمایتهای سیاسی، معنوی و مادی ملت شریف ایران از فلسطین داشته باشد.
‏دبیرخانه کنفرانس بین المللی
‏حمایت از انتفاضه فلسطین
‏گاه شمار تاریخ معاصر فلسطین
‏(1379-1254 شمسی / 2000-1876 میلادی)
‏1254-1255 ‏هـ ش (1876 -1877 میلادی): اولین جلسه مجلس عثمانی در اسلامبول برگزار شد و اولین نمایندگان فلسطین از شهر بیت المقدس برای این مجلس انتخاب گردیدند.
‏1260 ‏–‏ آبان (1881 ‏–‏ نوامبر): دولت ‏عثمانی اعلام کرد که حق اقامت یهودیان خارجی (غیرعثمانی) را در سراسر نقاط امپراطوری عثمانی بجز فلسطین، می پذیرد.
‏1271 ‏–‏ آبان (1982 ‏–‏ نوامبر): حکومت عثمانی فروش اراضی را به یهودیان خارجی، ممنوع کرد.
‏1275 ‏(1896): عبدالحمید دوم پیشنهاد هرتزل را مبنی بر اینکه فلسطین به یهودیان اعطا شود، رد کرد و گفت: من نمی توانم از هیچ قسمتی از امپراطوری عثمانی چشم پوشی کنم ... من نمی توانم با کالبد شکافی موجود زنده موافقت کنم.
‏1276 ‏–‏ 8 شهریور (1897 ‏–‏ 29 اوت): تشکیل اولین کنگره صهیونیستی در شهر بال سوئیس و آغاز فعالیتهای سازمان جهانی صهیونیسم.
‏1276 ‏(1897): در واکنش به کنگره اول صهیونیست ها، عبدالحمید دوم عده ای از افراد دربار خویش را جهت حکومت بر استان بیت المقدس، اعزام داشت.
‏1293 ‏–‏ 6 تیر (1914-28 ژوئن): شروع جنگ جهانی اول که تا سال 1918 ادامه داشت و نهایتاً منجر به تجزیه حکومت عثمانی شد.
‏1295 ‏–‏ 26 شهریور (1916 ‏–‏ 16 می): پیمان سرّی سایکس ‏–‏ پیکو، امضاء شد. بر اساس این پیمان، استانهای عربی امپراطوری عثمانی بین بریتانیا و فرانسه تقسیم می شد.
‏1296 ‏–‏ 11 آبان‏ (1917 ‏–‏ 2 نوامبر): آرتور جیمز بالفور، وزیر خارجه بریتانیا با ارسال نامه ای به بارون لیونل والتر دو روچیلد، قول حمایت بریتانیا از تأسیس میهن ملی یهود در فلسطین را به روچیلد داد. این نامه که بعدها به اعلامیه بالفور مشهور شد، متعاقب وعده ای بود که بنیامین دیزرائیلی نخست وزیر یهودی انگلستان در اواسط قرن نوزده، پس از خرید سهام کانال سوئز با پول روچیلد، به وی داده بود.
‏1296 ‏–‏ بهمن (1918 ‏–‏ ژانویه): سراسر فلسطین توسط نیروهای متفق، تحت فرماندهی آلنبی، ژنرال یهودی الاصل انگلیسی، اشغال شد و وی جمله معروف ‏«‏امروز جنگهای صلیبی به پایان رسید‏»‏ را گفت.
‏1298 ‏–‏ 6 تا 20 بهمن (1919- 27 ژانویه تا 10 فوریه): اولین کنگره ملی فلسطین در قدس تشکیل شد.
‏1299 ‏–‏ 5 اردیبهشت (1920- 25 آوریل): شورای عالی کنفرانس صلح سان رمو، بدون رضایت فلسطینیان، قیمومیت فلسطین که از سوی صهیونیست ها طراحی شده بود، را به بریتانیا واگذار کرد.
‏1299 ‏–‏ 10 تیر (1920 ‏–‏ 1 ژوئیه): اداره مدنی بریتانیا در فلسطین افتتاح شد و سر هربرت سامئول یهودی بعنوان اولین کمیسر عالی بریتانیا در فلسطین برگزیده شد.
‏1301- ‏10 مرداد (1922 ‏–‏ 30 ژوئیه): موافقت کنگرة آمریکا با ایجاد میهن ملی یهود در فلسطین به اتفاق آراء (اعلامیه بالفور آمریکایی)
‏1308 ‏–‏ 1 تا 7 شهریور (1929-23 تا 29 اوت): فلسطینیان چندین شهر، در واکنش به تظاهرات خشونت آمیز جوانان یهودی در دیوار براق، دست به قیام زدند. این حرکت به قیام براق مشهور شد.
‏1314 ‏–‏ 28 آبان (1935‏ ‏–‏ 20 نوامبر): شیخ عزالدین قسّام، رهبر یکی از اولین گروههای مبارز اسلامی فلسطین، طی عملیاتی علیه نیروهای اشغالگر انگلیسی در جنگلهای یعبد واقع در شهر جنین به شهادت رسید.
‏1316 ‏–‏ 6 آذر (1937 ‏–‏ 28 نوامبر): اعدام رهبر 80 ساله روزه دار مجاهدین شیخ فرهان سعدی (از یاران شیخ عزالدین قسام) توسط انگلیسی ها.
‏1323‏- مهر (1944 ‏–‏ اکتبر): کنفرانس مقدماتی اتحادیه عرب با حضور نمایندگان فلسطینی در اسکندریة مصر برگزار شد. در این کنفرانس پیشنهاد تشکیل یک دولت عربی در فلسطین مطرح شد که در آن جامعة غیرعرب (یهودیان) از حقوق کامل شهروندی برخوردار باشند.
‏1326 ‏–‏ 7 آذر (1647-29 نوامبر): مجمع عمومی سازمان ملل با تصویب طرح تقسیم فلسطین به حضور صهیونیستها در فلسطین رسمیت بخشید.
‏1327- ‏20 فروردین (1948 ‏–‏ 8 آوریل): عبدالقادر حسینی، در نبرد یا گروه تروریستی ‏«‏هاگانا‏»‏ در قسطل به شهادت رسید.‏
‏1327 ‏–‏ 20 فروردین (1948-9 آوریل): قتل عام دیریاسین به دست گروه های تروریستی و با رهبری مناخیم بگین و اسحاق شامیر به وقوع پیوست. طی این کشتار 245 فلسطین اعم از زن و کودک به خاک و خون کشیده شدند.
‏1327 ‏ - 24 اردیبهشت (1948-‏ ‏14‏مه‏): دولت غاصب اسرائیل در ساعت 4 بعدازظهر در تل آویو اعلام موجدیت کرد و دقایقی بعد از آن امریکا آن را به رسمیت شناخت.
‏1327 ‏ - 2‏5‏ اردیبهشت (1948-1‏5مه‏):‏ قیمومت بریتانیا بر فلسطین پایان یافت.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت