ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : powerpoint (..ppt) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 157 اسلاید
قسمتی از متن powerpoint (..ppt) :
بنام خدا
مقدمات روش تحقیق درعلوم تربیتی
پژوهش وکنجکاوی از تمایلات طبیعی بشر است وروشهای تحقیق در حقیقت ابزارهای دستیابی به حقیقت هستند. پیشرفت های علمی بشر تا حدودی مرهون روشهای شناختن ودانستن است.
هدف کلی این واحد درسی آن است که دانشجویان را به طور مقدماتی باشیوه های تحقیق درعلوم تربیتی وروان شناسی آشنا کند تا آنان بتوانندضمن اینکه بااصول علمی تحقیق آشنامی شوند،یافته های پژوهش درعلوم انسانی را مورد مطالعه قرار دهند.
فصل اول
1.بامنابعی که بشر برای حل مسائل بکار برده است ،آشناشود.
2.مراحل ومفروضات روش علمی را بیان کند.
3.دانش تجربی ونظری را بیان کند.
4.نظریه را تعریف کرده ، هدفها وویژگیهای آن را بیان کند .
دانشجو در پایان این فصل باید بتواند:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : powerpoint (..ppt) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 29 اسلاید
قسمتی از متن powerpoint (..ppt) :
روش تربیتی تغافل
بسم الله الرحمن الرحیم
مبنای تربیتی
کرامت:
کرامت همان نزاهت از پستی و فرومایگی است. روح بزرگوار و منزه از هر پستی را کریم می گویند(جوادی آملی،1369، ص21). خدای سبحان انسان را به عنوان نوع کریم معرفی کرد. فرمود: «و لقد کرمنا بنی آدم» یعنی این نوع انسان، فی نفسه، کریم خلق شده و شایستگی کرامت زاید را هم دارد(جوادی آملی،1369، ص18).
اصل تربیتی
تکریم:
مقصود از این اصل آن است که مربی در مقام تربیت باید کرامت متربی را حفظ کند و مایه عزت نفس او را فراهم آورد.
قال علی بن الحسین علیه السلام: وَ أَمَّا حَقُّ الزَّوْجَةِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَهَا لَکَ سَکَناً وَ أُنْساً فَتَعْلَمَ أَنَّ ذَلِکَ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَیْکَ فَتُکْرِمَهَا(صدوق، 1400، ص370).
تعریف روش
تغافل مصدر باب تفاعل از ریشه غفل آمده است.غفلت به معنی عدم توجه و چشم پوشی کردن است. غفلت سهوی است که از قلت حفظ و قلت بیداری عارض می شود(راغب اصفهانی، ج1، ص609). تغافل خود را به غفلت زدن، خویشتن را غافل وانمود کردن و چشم پوشی کردن معنا شده است(احمد بن فارس،1404) .
براساس این روش، مربی در برخی موقعیت ها با وجود آگاهی از خطا و لغزش متربی، به منظور صیانت از کرامت او، خود را غافل از آن وانمود کرده و سعی می کند با استفاده از سایر روش ها در اصلاح او موفق شود.