سیدا دانلود مقاله در مورد سینما 96 ص

دانلود مقاله در مورد سینما 96 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 124
حجم فایل: 93 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 124 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏"س‏اختارهای فرآیند سینمایی- Les Structres de L’experience filmique
‏"‏ آشکارا روشهای مرلوپونتی را در مورد سینما به کار می‏‌‏گیرد- دیده می‏‌‏شود. اما بی‏‌‏شک متنفذترین ‏نظریه‏‌‏های پدیده- شناسی در سینما به "هانری آژل"، "آ‏مده آیفره- Amédée Ayfre
‏" و "روژه مونیه- Roger Munier
‏"‏ تعلق ‏دارد.
‏کارهای اینان در بخش آخر کتاب به بر‏ر‏سی گذاشته شده است. تا حدی به دلیل آنکه اینان هر یک به طریقی کوشش کرده‏‌‏اند تا آگاهانه نظریه‏‌‏های بازن را گسترش دهند، و بیشتر به دلیل آنکه این نظریه‏‌‏پردازان، شق‏‌‏های مرئی‏‌‏تری نسبت به متز و میتری ارائه داده‏‌‏اند.
‏همچنانکه به دوران پس ساختارگرایی می‏‌‏رسیم، می‏‌‏بینیم که متفکران در تمام زمینه‏‌‏ها درباره پیدایش رابطه‏‌‏ای پربارتر میان ساختارگرایی علمی و برونی و پدیده‏‌‏شناسی درونی و تشریحی صحبت می‏‌‏کنند. این رابطه در سینما تا حد فراوانی، یادآور حالت پالایش یافته و متحول رابطه‏‌‏ی میان نظریه‏‌‏های واقع‏‌‏گرایانه و شکل‏‌‏گرایانه است. از اینرو نمی‏‌‏توان پذیرفت که صحنه نظریات سینمایی امروزه، اساساً‏ متفاوت از صحنه نظریات سینمایی گذشته باشد. و نظیر گذشته، وجود دیدگاههای متعدد را می‏‌‏توان نشانه‏‌‏ی سلامتی و نیروی نظریات سینمایی معاصر دانست.
‏
‏یادداشت
‏راجرلین هارت
‏کارگ‏ردان فرانسوی ( - 1903) مستندساز، منتقد و نظریه‏‌‏پرداز سینمایی. این کارگردان فیلم‏‌‏های مستند، با آنکه کمتر فیلم‏‌‏های طویل ساخته است، اما نفوذ فراوانی بر کارگردانان نهضت سینمایی "م‏وج نو‏"‏ی فرانسه داشته است.
‏بعضی فیلم‏‌‏های کوتاه: "مترو‏" (1934)، "کوت داوزور" (1948). فیلم‏‌‏های طویل: "تعطیلات آخر" (1947)، "دختری در کوهستان" (1964).
‏اتین سورسو
‏فیلسوف فرانسوی ( - 1892) یکی از بنیانگزاران علم جدید فیلمولوژی است و سردبیری مجله‏‌‏ی ‏"لارودستیک" را به عهده دارد. از نظر او هر اثر هنری، دنیای خاصی است که دارای ابعاد فضایی، زمانی و درونی خاص خود است. از آثار او: "آینده زیبایی‏‌‏شناسی‏، (1929)، "هنرهای تطبیقی" (1947).
‏آندرو ساریس
‏منتقد سینما، آمریکایی، منتقد مجله آمریکایی "ویلج ویس"، استادیار سینما در دانشگاه نیویورک، عضو هیئت مدیره‏‌‏ی فستیوال نیویورک، سردبیر نسخه انگلیسی زبان "کایه دو سینما" (67- 1965)، همکاری با نشریه سینمایی "فیلم کالچر" (از 1955 به بعد)، مؤلف کتابهای "فیلم‏‌‏های جوزف فن اشترن برگ"، "کارگردانان آمریکایی" وی برای نشریات متعددی مقاله نوشته است.
‏ادگار مورن
‏نویسنده، جامعه‏‌‏شناس و روزنامه‏‌‏نگار فرانسوی ( - 1921) سرپرس‏ت مرکز تحقیقات علمی، منتقد سینما و مدیر مجله "ارگومان"، از نوشته‏‌‏های وی: "انسان و مرگ"، "انتقاد از خود".
‏آثارش درباره سینما: "سینما یا انسان خیالپرداز" (1965)، "بازیگران" (1957).
‏
‏ژان میتری
‏ژان میتری با دو رساله‏‌‏ی حجیم دوجلدی‏‌‏اش، "‏زیبائی‏‌‏شناسی و روانشناسی سینما" (65- 1963) پیشگام دوره کاملاً نوینی از نظریات سینمایی است. نکته جالب اینست که نظریات معاصر سینمایی باید با میتری، معاصر و همکار چهره‏‌‏هایی مانند ژان اپستین، ابل گانس و ژان رنوار، آغاز شود. اولین کتاب میتری، بررسی ‏هنر "امیل یانینگز" بود که آن زمان (1928) اواسط کار هنری‏‌‏اش بود. میتری در دوران طلایی سینمای صامت زیسته است، همان دورانی که سخت مورد توجه آرنهایم، بالاش و بی‏‌‏شمار نظریه‏‌‏پردازان دیگر بود. اما ذهن نقاد میتری بر جذبه‏‌‏ی درهم شکننده‏‌‏ی درد فراق- nostalgia
‏ و آن چنان نظریه سینمایی که این فیلم‏‌‏های جادویی دهه بیست در آن تفوق داشته باش‏ند، غلبه کرد، زیرا در حقیقت میتری نظریه‏‌‏ی سینمایی کاملاً نوینی ارائه داده است.
‏سه عامل در زندگی شخصی میتری به این بی‏‌‏طرفی یا عینیت نقادانه کمک کرده است. اول اینکه وی در طی نهضت "آوانگارد‏" با کار عملی روی فیلم‏‌‏ها، کارش را آغاز کرد. میتری حتی بعد از این نهضت هم رابطه‏‌‏اش را با فیلمسازی از دست نداد و با تدوین فیلم‏‌‏هایی مانند "پرده عنابی‏" (1953) به کارگردانی آلکساندر آستروک و فیلمبرداری و تدوین آثار کوتاه خود، "‏پاسیفیک 231‏"‏ (1949) و "تصاویری برای دبوسی" (1952)، رابطه‏‌‏اش را با کار فیلمسازی حفظ کرد. این فیلم‏‌‏ها که همگی دارای جنبه تجربی هستند میتری را وادار داشت که از همان ابتدا اندیشه‏‌‏های مترقیانه‏‌‏ای در زمینه تدوین، موسیقی و اهمیت تصویر‏ و اقتباس سینمایی در نوشته‏‌‏هایش مطرح کند. نزدیک بودن نظریات سینمایی میتری به روشهای عملی فیلمسازی از این ‏گونه تجربیات عملی میتری در سینما ناشی می‏‌‏شوند. از میان نظریه‏‌‏پردازانی که بررسی‏‌‏اشان کرده‏‌‏ایم، فقط ایزنشتین از نظر زمان و انرژی صرف شده در اطاق تدوین بر میتری پیشی می‏‌‏گیرد.
‏عامل دوم از زندگی و شخصیت میتری که او را این چنین به کمال برای وظیفه‏‌‏اش آماده کرد، عشق شدید او به تاریخ سینما است. میتری حتی طی سالهای نهضت "آوانگارد"‏ نیز سخت مشغول جمع‏‌‏آوری اطلاعات‏ و یادداشت‏‌‏هایی بود که بعدها باید مورد استفاده قرار می‏‌‏گرفت. اسناد سینمایی میتری که در دهه سی حجم قابل ملاحظه‏‌‏ای یافته بود، بعداً وقتی میتری به همراهی "
‏هانری لانگلوا‏"‏ و "ژرژ فرانژو"، "سینماتک" فرانسه را در سال 1938 بنیان گذاشت، همچنان افزایش یافت. ‏"سینماتک" فرانسه از آن موقع تا به حال بزرگترین‏ مخزن فیلم و اطلاعات سینمایی در جهان محسوب می‏‌‏شود. در طول جنگ، اندیشه‏‌‏ی نگارش یک تاریخ حقیقتاً علمی درباره سینما در ذهن میتری شکل گرفت، تاریخی که هنر سینما را مستن‏د کرده و مهمترین پرسش‏‌‏های سینمایی را مطرح می‏‌‏کرد. در طول دهه‏‌‏ی گذشته، میتری دست به انتشار این "تاریخ سینما"‏ زد و تا به حال فقط سه جلد آن را منتشر کرده و تازه به دهه سی رسیده است‏. هر کسی نگاهی سطحی به 900 صفحه، مجموعه‏‌‏ی کتاب‏‌‏های تئوریک میتری انداخته باشد، بی‏‌‏درنگ در پس میتری نظریه‏‌‏پرداز، متوجه میتری مورخ می‏‌‏شود. ‏زیرا مورد مثال‏‌‏های دقیق بی‏‌‏شماری که در هر صفحه نوشته‏‌‏های او یافت می‏‌‏شود، به او ‏حالت یک حشره‏‌‏شناس سینما را داده است. همان ویژگی که بازن می‏‌‏خواست به آن برسد. چه کسی بهتر از میتری می‏‌‏تواند مقاله‏‌‏ی معروف بازن، "تکامل زبان سینما"‏ را دنبال کند؟ یا بهتر از او جنس‏‌‏ها و گونه‏‌‏های سینمایی را طبقه‏‌‏بندی کرده و به طور کامل نمونه‏‌‏های سینمایی را تشریح و تحلیل کند؟
‏بازن برای نوشتن مقاله‏‌‏هایش، به حافظه‏‌‏اش از فیلم‏‌‏هایی که در انجمن‏‌‏های سینمایی دیده بود، رجوع می‏‌‏کرد، در حالیکه میتری ‏این فیلم‏‌‏ها را در اختیار داشت و مدارک سینمایی را در پرونده‏‌‏هایش آماده. بازن به ندرت فیلم را بیش از یک بار می‏‌‏دید و ه‏رگز در نمایش آنها یادداشت برنمی‏‌‏داشت. استعداد بازن حسی بود و نقدهای سینمایی‏‌‏اش هم، عملی شرطی ناشی از حساسیتی هم‏‌‏آهنگ و پرورش یافته. از آن طرف میتری هرگز غریزه‏‌‏ی نقدنویسی نداشت، از اینرو بینش‏‌‏های وی ناشی از تلاش فراوان ذهنی و تحقیقی او است.
‏میتری را باید بزرگترین منبع زنده‏‌‏ی اطلاعات سینمایی دانست. موقعی که مدرسه سینمایی فرانسه، ایدک در سال 1945 ‏بنیان گذاشته شد، از میتری بی‏‌‏درنگ جهت تدریس در این مدرسه دعوت شد. جنبه‏‌‏ی سوم از زندگی وی، جنبه‏‌‏ی پدآگوژیک آن است که ‏وی ‏را وا می‏‌‏داشت تا تجربیات خلاقه‏‌‏ی شخصی و هم اطلاعات دایره‏‌‏المعارفی‏‌‏اش را چنان قالب‏‌‏ریزی کند که بتواند به یاری آن مسائل عمده‏‌‏ی سینما را لمس کرده و به مشکلات و پرسش‏‌‏های رایج سینما پاسخ گوید‏. میتری که در فرانسه، کانادا و آمریکا سینما تدریس کرده، یکی از اولین اساتی

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.