دانلود دانلود مقاله در مورد شاهراه

دانلود مقاله در مورد شاهراه

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 116
حجم فایل: 164 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 116 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏از گفته های هرودت و نوشته های دیوانی گنجینه‏‌‏ی تخت جمشید بر می
‏آید که همه‏‌‏ی کشورها با شاهراه ها با پایتخت های شاهنشاهی در پیوند
‏بوده اند در نوشته های تخت جمشید ، گذشته از راه مهم میان شوش و
‏تخت جمشید، راه های بلخ ، کرمان ، هند ، آراخوزیا و گندار، هرات ،
‏ساگارتیا ، ماد ، بابل، مصر و سارد‏‌‏یاد شده است پایتخت های شاهنشاهی
‏(پاسارگاد، پارسه شهر، شوش، بابل، همدان) با جاده های بزرگی که‏‌‏یک
‏چهار پهلویی را پدید می آورد به هم پیوند می خورده است که از میان
‏آنها راه شوش به پارس شهر شناخته شده ترین است از شوش به همدان،
‏شاهراه از لرستان نمی گذشت، چراکه این راه بد، باریک و شیبدار بوده
‏است، پس جاده‏ ‏ از دشت بابل و از بیستون به فلات ایران می رفته است از
‏همدان جاده‏‌‏ی دیگری از گابای (اسپهان) تا پارس می آمد و تا بندر بوشهر
‏در خلیج پارس امتداد داشت هم چنین پایتخت ها به همه‏‌‏ی کشورهای
‏شاهنشاهی راه داشته اند در پاختر(شمال)، همدان از راگا (ری) و گرگان به
‏بلخ می پیوست در نیمروز(جنوب)، پارس از کرمان به آراخوزیا و گندار و
‏از آنجا به دره‏‌‏ی سند‏‌‏یا بلخ می رفته است در خوربران(غرب)، دو شاهراه
‏در آغاز از شوش به اربل رفته، از آنجا‏‌‏یکی از ارمنستان به آسیای کوچک و
‏به سارد می رفته است و دیگری به سوی دمشق و مصر شاهراهی که از
‏شوش به سارد می رفت مورد اشاره‏‌‏ی نویسندگان باستان است؛ این راه که
‏بیش از دوهزار و ششصد کیلومتر درازا داشت و دربردارنده‏‌‏ی صدو‏‌‏یازده
‏ایستگاه و چاپارخانه بود را به گفته‏‌‏ی نویسندگان، کاروان ها در نود روز می
‏پیمودند؛ در حالی که پیک های شاهانه‏ ‏‌‏یک هفته!
‏شاهراه ها اهمیت راهبردی بسیاری داشتند و لشکرکشی ها از شاهراه ها
‏انجام می شد، زیرا که‏ ‏ انبار های آذوقه در این راه ها موجود بود همچنین
‏شاهراه ها کمک شایانی به بازرگانی میان کشوری می کرد کارکنان دولتی
‏و چاپارها دارای گذرنامه ای بودند که به آنها امکان می داد تا از امکانات
‏راه ها بهره برند شهربان ها موظف بودند در راه ها انبارهای آذوقه
‏فراهم آورند در پی این تدابیر، به نوشته‏‌‏ی هرودت‏۵‏ ایرانیان بر روی جاده
‏ها انبارهای آب تدارک دیدند، به احتمالی در مسیر وصول به این هدف
‏است که قدرت هخامنشی، کندن کاریز را در دامنه‏‌‏ی البرز تشویق می کرد
‏تا ذخایر آب همیشگی‏ ‏ در بخش بزرگی از جاده ای که ماد را به آسیای
‏میانه پیوند می داد تامین کند
‏شاهراه ها بر خلاف راه های دیگر پهن بودند و برای ارابه های چ‏ه‏ارچرخه و
‏دوچرخه قابل استفاده؛ شاهراه ها جاده های خاکی و سنگفرشی بودند که از
‏آنها به خوبی نگهداری می شد و در آنها نشانه های راهنما وجود داشت
‏این راه ها از زیرسازی خوبی برخوردار بوده اند: جاده های ارابه رو‏ ‏ که با
‏پهنای‏ ‏ گز و با ملات قیر‏‌‏یا ذغال برای جلوگیری از نم زمین در زیر و سه
‏رده آجر میانی و‏‌‏ ‏یک ردیف سنگ در بالا ساخته می شد‏ ‏، حتی برای گذر
‏خودرو نیز مناسب می نموده اند از شاهراه های ارابه رو، ارابه ها با
‏سرعت تاخت اسب می گذشتند، چه هم جاده هموار بود و هم به نظر می
‏آید که چرخ ها آجدار بوده و از توغه (رینگ) و ماده ای نرم به جای
‏لاستیک امروزین برخوردار بوده اس‏ت
‏درازای شاهراه ها را به فرسنگ که مقیاس درازای ایرانی، در حدود پنج و
‏چهار دهم کیلومتر بوده برآورد میکردند درشاهراه ها کاروانسراها و
‏ایستگاه ها و پاسگاه های نگهبانی، به فاصله ای معین وجود داشته است
‏اداره‏‌‏ی راه هایی به این گستردگی که مستلزم افراد پرشمار و متخصص
‏است‏ ‏،‏‌‏ ‏یکی از جلوه های ‏روزگار هخامنشی است در برخی از نو‏شته های
‏دیوانی پارسه به گروهی کارشناس برای نگهداری جاده های احداث شده و
‏گشایش جاده های نوین اشاره رفته است البته گاه برای تعمیر و نگهداری
‏راه ها از ارتش بهره برداری می شده است‏ ‏ رفت و آمد در شاهراه ها
‏زیر نظارت دقیق کارگزران شاه بود، چراکه شاه مسئول استقرار امنیت و
‏نظم در شاهراه ها و حفظ مسافران را برعهده داشت از کثرت رفت و آمد
‏در راه ها می توان به میزان بالای امنیت پی برد و در راه نیازی به مراقب
‏مس‏ل‏ح نبود و با شگفتی می بینیم که دو مرد با هشت خدمه‏‌‏ی همراه، بدون
‏محافظ، باج بابل را به پارسه آورده اند
‏بخشی از جاده ای که میان پارس و ماد بوده است در پارس‏‌‏یافت شده
‏است که در برخی جایها به بلندای ده متر در سنگ کنده شده است به
‏بخشی از نوشته‏‌‏ی‏‌‏یک جهانگرد اروپایی درباره‏‌‏ی راه میان پارس شهر و
‏پاسارگاد نظر می افکنیم‏ ‏:
‏هنگامی که اندازه ای در تنگه‏‌‏ی پولوار راه پیمودیم،‏ ‏ از‏‌‏یک سربالایی
‏سنگستانی بالا رفتیم و به "سنگ بر" درآمدیم و سنگ بر راهی است که
‏نزدیک ‏۲۰۰‏یا‏ ‏ ‏۳۰۰‏ یارد درازا دارد و آنرا در شکم سنگ پدید آورده اند،
‏به گونه ای که پایان آن، از کوه بیرون می آید و از آنسوی تنگه سربدر می
‏آورد و پدیدآوردن این راه، از آنرو بوده که راه رسیدن به پارسه را
‏نزدیکتر کنند تا بتوان زودتر از پاسارگاد بدانجا رفت‏‌‏یا برگش‏ت
‏زهی بر چیره دستی و کاردانی مهندسان و استادکارهای ایرانی که در
‏هزاران سال پیش، چنین راهی را در میان سنگ پدید آورده اند
‏هنگامی که سرگرم تماشای سنگبر بودم؛ به نیروی اندیشه، چندهزار سال به
‏گذشته رفتم و این گونه انگاشتم که‌یک سوار با فر و شکوه که بر پشت
‏اسبی راهوار و بادپیما سوار شده، به تندی از این راه می گذرد که پیامی را
‏از پاسارگاد به بارگاه شاهنشاه در تخت جمشید برساند و‌یا فرمان شاه را

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت