سیدا دانلود مقاله در مورد شیعه در شروع سلسه قاجار 53 ص

دانلود مقاله در مورد شیعه در شروع سلسه قاجار 53 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 70
حجم فایل: 86 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 70 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 1
‏شیعه‏ ‏در‏ ‏شروع‏ ‏سلسله‏ ‏قاجار‏
‏پایه‏ ‏گذاری‏ ‏نظام‏ ‏سیاسی‏ ‏و‏ ‏اجتماعی‏ ‏مذهب‏ ‏شیعه‏ ‏امروز
‏ ‏تشیّع‏ «‏اثنی‏ ‏عشری‏ » ‏از‏ ‏سال‏ 907 ‏قمری‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏شاه‏ ‏اسماعیل‏ ‏صفوی‏ ‏مذهب‏ ‏رسمی‏ ‏ایران‏ ‏شد،‏ ‏تا‏ ‏اول‏ ‏سلسله‏ ‏قاجاریه‏ ‏دورانهای‏ ‏مختلفی‏ ‏را‏ ‏پشت‏ ‏سر‏ ‏گذاشت‏ . ‏در‏ ‏دوران‏ ‏شاهان‏ ‏پرقدرت‏ ‏صفوی‏ ‏،‏ ‏گرچه‏ ‏شاهان‏ ‏احترام‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏می‏ ‏گذاشتند،‏ ‏ولی‏ ‏علما‏ ‏قدرت‏ ‏کافی‏ ‏برای‏ ‏دخالت‏ ‏در‏ ‏کار‏ ‏سیاست‏ ‏و‏ ‏دولت‏ ‏نداشتند‏. ‏پس‏ ‏از‏ ‏اینکه‏ ‏سلطنت‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏شاهان‏ ‏ضعیف‏ ‏صفوی‏ ‏افتاد،‏ ‏قدرت‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏کم‏ ‏کم‏ ‏زیاد‏ ‏شد‏ ‏تا‏ ‏اینکه‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏شاه‏ ‏سلطان‏ ‏حسین‏ ‏نفوذ‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏به‏ ‏حد‏ ‏اعلای‏ ‏خود‏ ‏رسید‏ ‏و‏ ‏حکومت‏ ‏و‏ ‏سلطنت‏ ‏تحت‏ ‏نفوذ‏ ‏آنان‏ ‏قرار‏ ‏گرفت‏ . ‏در‏ ‏این‏ ‏دوران‏ ‏علما‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏توجه‏ ‏به‏ ‏کشورداری‏ ‏کوشش‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏ترویج‏ ‏مبالغه‏ ‏آمیز‏ ‏تشیّع‏ ‏،‏ ‏نشر‏ ‏احادیث‏ ‏رسیده‏ ‏از‏ ‏آنان‏ (‏بدون‏ ‏توجّه‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏صحّت‏ ‏احادیث‏ )‏،‏ ‏توسعه‏ ‏مراسم‏ ‏مذهبی‏ ‏اعم‏ ‏از‏ ‏جشنها‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏عزاداری‏ ‏و‏ ‏روضه‏ ‏خوانی‏ ‏،‏ ‏مخالفت‏ ‏با‏ ‏تصوّف‏ ‏،‏ ‏مبارزه‏ ‏با‏ ‏اقلیتهای‏ ‏مذهبی‏ ‏،‏ ‏ابراز‏ ‏خشونت‏ ‏و‏ ‏آزار‏ ‏سنّی‏ ‏ها،‏ ‏و‏ ‏گاه‏ ‏لعن‏ ‏بر‏ ‏خلفای‏ ‏سه‏ ‏گانه‏ (‏ابوبکر‏ ‏و‏ ‏عمر‏ ‏و‏ ‏عثمان‏ ) ‏معطوف‏ ‏می‏ ‏داشتند‏. ‏این‏ ‏طرز‏ ‏رفتار‏ ‏موجب‏ ‏چند‏ ‏دستگی‏ ‏مردم‏ ‏ایران‏ ‏شد‏. ‏عدّه‏ ‏ای‏ ‏عقیده‏ ‏ای‏ ‏به‏ ‏مبالغات‏ ‏دینی‏ ‏عقیده‏ ‏نداشتند،‏ ‏گروهی‏ (‏خصوصاً‏ ‏قزلباشها‏) ‏به‏ ‏تصوّف‏ ‏پابند‏ ‏بودند،‏ ‏گروهی‏ ‏مبارزه‏ ‏با‏ ‏اقلیتهای‏ ‏مذهبی‏ (‏خصوصاً‏ ‏سنّیان‏ ) ‏را‏ ‏صلاح‏ ‏نمی‏ ‏دانستند؛‏ ‏تا‏ ‏اینکه‏ ‏افغانهای‏ ‏سنّی‏ ‏از‏ ‏سنّی‏ ‏کشی‏ ‏و‏ ‏سنّی‏ ‏آزاری‏ ‏ایرانیان‏ ‏به‏ ‏تنگ‏ ‏آمدند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏حمله‏ ‏کردند‏. ‏در‏ ‏حمله‏ ‏افغانها‏ «‏مذهب‏ ‏شیعه‏ » ‏که‏ ‏بیش‏ ‏از‏ 200 ‏سال‏ ‏وسیله‏ ‏یکپارچگی‏ ‏مردم‏ ‏در‏ ‏مقابل‏ ‏دشمنان‏ ‏خارجی‏ ‏و‏ ‏نگهداری‏ ‏استقلال‏ ‏کشور‏ ‏شده‏ ‏بود،‏ ‏دیگر‏ ‏نتوانست‏ ‏وظیفه‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏وحدت‏ ‏ملّی‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏یکپارچگی‏ ‏و‏ ‏دفاع‏ ‏از‏ ‏کشور‏ ‏انجام‏ ‏دهد،‏ ‏نتیجه‏ ‏آنکه‏ ‏یک‏ ‏دسته‏ ‏افغانی‏ «‏سنّی‏ ‏مذهب‏ » ‏سلسله‏ ‏پر‏ ‏قدرت‏ ‏صفویه‏ ‏را‏ ‏شکست‏ ‏دادند‏ ‏و‏ ‏دستگاه‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏را‏ ‏هم‏ ‏برچیدند‏.
‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 2
‏ ‏سقوط‏ ‏صفویه‏ ‏دوران‏ ‏سختی‏ ‏را‏ ‏برای‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آورد‏. ‏پس‏ ‏از‏ ‏شکست‏ ‏ایران‏ ‏از‏ ‏افغانها،‏ ‏یک‏ ‏دوران‏ ‏پنجاه‏ ‏ساله‏ ‏ ‏فترت‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آمد‏ ‏که‏ ‏مدّتی‏ ‏افاغنه‏ ‏و‏ ‏سپس‏ ‏نادر‏ ‏شاه‏ ‏و‏ ‏بعد‏ ‏زندیه‏ ‏حکومت‏ ‏می‏ ‏کردند‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏فعالیت‏ ‏و‏ ‏نفوذ‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏در‏ ‏امور‏ ‏حکومتی‏ ‏به‏ ‏صفر‏ ‏رسید،‏ ‏اصفهان‏ ‏از‏ ‏مرکزیت‏ ‏علمی‏ ‏افتاد،‏ ‏و‏ ‏تقریباً‏ ‏همه‏ ‏علمای‏ ‏مشهور‏ ‏به‏ «‏عتبات‏ ‏عالیات‏ » ‏مهاجرت‏ ‏کردند‏. ‏ولی‏ ‏در‏ ‏آنجا‏ ‏نیز‏ ‏علمای‏ ‏مکتب‏ ‏اصولی‏ ‏،‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏دوران‏ ‏صفویه‏ ‏قدرت‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏دست‏ ‏داشتند،‏ ‏نفوذ‏ ‏و‏ ‏پایه‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏داده‏ ‏بودند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏آنان‏ ‏علمای‏ «‏مکتب‏ ‏اخباری‏ » ‏در‏ ‏حوزه‏ ‏های‏ ‏علمیه‏ ‏تفوّق‏ ‏پیدا‏ ‏کرده‏ ‏و‏ ‏کارها‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏دست‏ ‏داشتند‏.
‏ ‏چنان‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏بخش‏ ‏قبلی‏ ‏گفتیم‏ ‏،‏ «‏مکتب‏ ‏اخباری‏ » ‏یکی‏ ‏از‏ ‏مکاتب‏ ‏فقهی‏ ‏شیعیان‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏شیخ‏ ‏محمّد‏ ‏امین‏ ‏استرابادی‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏شاه‏ ‏عباس‏ ‏اول‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آمد‏. (1)
‏ ‏پیروان‏ ‏این‏ ‏مکتب‏ ‏به‏ «‏فقه‏ » ‏و‏ «‏اجتهاد‏»‏ ‏عقیده‏ ‏ای‏ ‏نداشتند‏ ‏و‏ ‏کاربرد‏ «‏عقل‏ » ‏را‏ (‏که‏ ‏یکی‏ ‏از‏ ‏منابع‏ ‏فقهی‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏است‏ ) ‏در‏ ‏امور‏ ‏دینی‏ ‏جایزه‏ ‏نمی‏ ‏شمردند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏همه‏ ‏اینها‏ ‏متکّی‏ ‏به‏ ‏احادیث‏ ‏رسیده‏ ‏از‏ ‏امامان‏ (‏بدون‏ ‏توجّه‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏صحّت‏ ‏یا‏ ‏کذب‏ ‏آنان‏ ) ‏بودند‏.
‏ ‏تفوّق‏ ‏علمای‏ ‏اخباری‏ ‏بر‏ ‏مرکز‏ ‏علمی‏ ‏نجف‏ ‏تا‏ ‏حدود‏ ‏اوایل‏ ‏روی‏ ‏کار‏ ‏آمدن‏ ‏سلسله‏ ‏قاجار‏ ‏در‏ ‏آن‏ ‏زمان‏ ‏ادامه‏ ‏داشت‏ ‏فقیهی‏ ‏مشهور‏ ‏به‏ ‏نام‏ «‏وحید‏ ‏بهبهانی‏ » ‏ظهور‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏پایه‏ ‏فقه‏ ‏امروزی‏ ‏شیعه‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ‏را‏ ‏گذاشت‏ ‏و‏ ‏دوره‏ ‏جدیدی‏ ‏در‏ ‏بین‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ «‏اصولی‏ » ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آورد‏.
‏ «‏بهبهانی‏ » ‏مکتب‏ ‏اخباری‏ ‏را‏ ‏منع‏ ‏و‏ ‏اخباریون‏ ‏را‏ «‏مرتد‏»‏ ‏اعلام‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏چندی‏ ‏او‏ ‏و‏ ‏شاگردانش‏ ‏با‏ ‏کوشش‏ ‏زیاد‏ ‏توانستند‏ ‏به‏ ‏کلی‏ ‏اخباریون‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏میان‏ ‏بردارند‏.
‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 3
‏ ‏مقارن‏ ‏از‏ ‏رونق‏ ‏افتادن‏ ‏مکتب‏ ‏اخباری‏ ‏در‏ ‏عتبات‏ ‏عالیات‏ ‏،‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏آغامحمّدخان‏ ‏قاجار‏ (‏شاهی‏ ‏شیعه‏ ‏که‏ ‏نماز‏ ‏و‏ ‏روزه‏ ‏او‏ ‏ترک‏ ‏نمی‏ ‏شد‏) ‏مانند‏ ‏شاه‏ ‏اسماعیل‏ ‏با‏ ‏شمشیر‏ ‏خود‏ ‏حکومت‏ ‏ایران‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏آورد‏ ‏و‏ ‏زمینه‏ ‏برای‏ ‏فعالیت‏ ‏مجدّد‏ ‏علمای‏ «‏اصولی‏ » ‏در‏ ‏ایران‏ ‏مهیا‏ ‏شد‏.
‏ ‏علمای‏ ‏اصولی‏ ‏از‏ ‏ابتدای‏ ‏قاجاریه‏ ‏تا‏ ‏امروز‏ ‏بر‏ ‏تمام‏ ‏تعلیمات‏ ‏مذهبی‏ ‏و‏ ‏حوزه‏ ‏های‏ ‏علمیه‏ ‏شیعه‏ ‏اعمّ‏ ‏از‏ ‏عتبات‏ ‏و‏ ‏ایران‏ ‏نظارت‏ ‏و‏ ‏تسلط‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏حفظ‏ ‏کرده‏ ‏اند‏.
‏دورانهای‏ ‏مختلف‏ ‏روابط‏ ‏علما‏ ‏و‏ ‏حکومتها
‏ ‏فعالیت‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏ابتدای‏ ‏سلسله‏ ‏قاجار‏ ‏تا‏ ‏امروز‏ ‏به‏ ‏پنج‏ ‏دوره‏ ‏متفاوت‏ ‏می‏ ‏توان‏ ‏تقسیم‏ ‏کرد‏:
‏ 1 ‏ـ‏ ‏دوره‏ ‏اول‏ : ‏دوران‏ ‏شروع‏ ‏دخالت‏ ‏علما‏ ‏در‏ ‏سیاست‏ ‏و‏ ‏کار‏ ‏حکومت‏ ‏است‏ .‏این‏ ‏دوران‏ ‏از‏ ‏اول‏ ‏قاجار‏ ‏شروع‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏تا‏ ‏آخر‏ ‏سلطنت‏ ‏فتحعلی‏ ‏شاه‏ ‏ادامه‏ ‏می‏ ‏باید‏. ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏،‏ ‏تکمیل‏ ‏و‏ ‏توسعه‏ ‏مبانی‏ ‏فقه‏ ‏امروزی‏ ‏شیعه‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ‏،‏ ‏پیدا‏ ‏شدن‏ ‏مراجع‏ ‏تقلید‏ ‏درجه‏ ‏یک‏ ‏و‏ ‏ازدیاد‏ ‏نفوذ‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏و‏ ‏دخالت‏ ‏آنان‏ ‏در‏ ‏کار‏ ‏سیاست‏ ‏ ‏و‏ ‏امور‏ ‏دولت‏ ‏است‏ . ‏این‏ ‏دوره‏ ‏با‏ ‏انقلاب‏ ‏کبیر‏ ‏در‏ ‏فرانسه‏ ‏،‏ ‏جدا‏ ‏شدن‏ ‏دین‏ ‏از‏ ‏دولت‏ ‏و‏ ‏سیاست‏ ‏،‏ ‏ظهور‏ ‏ناپلئون‏ ‏و‏ ‏شروع‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ ‏در‏ ‏اروپا‏ ‏مقارن‏ ‏است‏ .
‏ 2 ‏ـ‏ ‏دومین‏ ‏دوره‏ : ‏دوران‏ ‏کوشش‏ ‏متجدّدین‏ ‏برای‏ ‏آوردن‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ ‏اروپا‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏است‏ .
‏ ‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏از‏ ‏ابتدای‏ ‏سلطنت‏ ‏طولانی‏ ‏ناصرالدین‏ ‏شاه‏ ‏شروع‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏شروع‏ ‏نهضت‏ ‏مشروطه‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏مظفرالدین‏ ‏شاه‏ ‏پایان‏ ‏می‏ ‏باید‏. ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏،‏ ‏عبارت‏ ‏است‏ ‏از‏: ‏شروع‏ ‏نفوذ‏ ‏تمدن‏ ‏اروپایی‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏تقسیم‏ ‏علما‏ ‏به‏ ‏دو‏ ‏گروه‏ : ‏یک‏ ‏گروه‏ ‏موافق‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ (‏علمای‏ ‏تجدد‏ ‏طلب‏ ) ‏و‏ ‏گروه‏ ‏دیگر‏ ‏علمایی‏ ‏که‏ ‏مخالف‏ ‏تقلید‏ ‏از‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ ‏بودند‏ (‏علمای‏ ‏محافظه‏ ‏کار‏ ‏یا‏ ‏بنیادگرا‏).
‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 4
‏ ‏شاه‏ (‏ناصرالدین‏ ‏شاه‏ ) ‏به‏ ‏تقلید‏ ‏ظواهر‏ ‏تمدن‏ ‏اروپایی‏ ‏علاقه‏ ‏داشت‏ ‏،‏ ‏ولی‏ ‏با‏ ‏پذیرش‏ ‏زیر‏ ‏بنای‏ ‏آن‏ ‏تمدّن‏ (‏دموکراسی‏ ‏،‏ ‏آزادی‏ ‏عقیده‏ ‏،‏ ‏دانش‏ ‏و‏ ‏صنعت‏ ‏و‏ ‏تکنولوژی‏ ‏جدید‏) ‏مخالف‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏نتیجه‏ ‏کشور‏ ‏ایران‏ ‏از‏ ‏مسابقه‏ ‏ترّقی‏ ‏و‏ ‏پیشرفت‏ ‏غرب‏ ‏عقب‏ ‏ماند‏. ‏اما‏ ‏نفوذ‏ ‏سیاستهای‏ ‏اروپایی‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏،‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏توسعه‏ ‏یافت‏ . ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏دادن‏ «‏امتیازات‏ ‏مختلف‏ ‏به‏ ‏اروپاییان‏ » ‏است‏ ‏که‏ ‏منجربه‏ ‏مخالفت‏ ‏علما‏ ‏و‏ ‏صدور‏ ‏فتوای‏ «‏تحریم‏ ‏تنباکو‏»‏ ‏شد‏ ‏و‏ ‏شاه‏ ‏و‏ ‏حکومت‏ ‏ناچار‏ ‏به‏ ‏لغو‏ ‏این‏ ‏امتیاز‏ ‏و‏ ‏پرداخت‏ ‏خسارت‏ ‏فراوان‏ ‏شدند‏.
‏ 3 ‏ـ‏ ‏سومین‏ ‏دوره‏ : ‏دوران‏ ‏قیام‏ ‏علمای‏ ‏تجدّد‏ ‏طلب‏ ‏و‏ ‏مبارزه‏ ‏آنان‏ ‏برای‏ ‏تغییر‏ ‏رژیم‏ ‏و‏ ‏خودکامگی‏ ‏شاهان‏ ‏،‏ ‏برقراری‏ ‏رژیم‏ ‏مشروطه‏ ‏و‏ ‏قبول‏ ‏برخی‏ ‏از‏ ‏رسوم‏ ‏تمدن‏ ‏غرب‏ ‏است‏ . ‏این‏ ‏دوره‏ ‏از‏ ‏اول‏ ‏نهضت‏ ‏مشروطه‏ ‏تا‏ ‏سقوط‏ ‏قاجاریه‏ ‏ادامه‏ ‏داشت‏ . ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوران‏ ‏عبارت‏ ‏است‏ ‏از‏: ‏مبارزه‏ ‏داخلی‏ ‏بین‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏،‏ ‏اختلاف‏ ‏آنان‏ ‏در‏ ‏تفسیر‏ ‏حکومت‏ ‏مشروطه‏ ‏یا‏ ‏مشروعه‏ ‏،‏ ‏حدود‏ ‏آزادی‏ ‏مردم‏ ‏و‏ ‏تعیین‏ ‏حدود‏ ‏اختیارات‏ ‏مردم‏ ‏در‏ ‏تعیین‏ ‏سرنوشت‏ ‏کشور‏.
‏ 4 ‏چهارمین‏ ‏دوره‏ :‏،‏ ‏دوران‏ ‏ازدیاد‏ ‏نفوذ‏ ‏تمدن‏ ‏غرب‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏است‏ . ‏این‏ ‏دوره‏ ‏از‏ ‏اول‏ ‏سلطنت‏ ‏رضا‏ ‏شاه‏ ‏تا‏ ‏سقوط‏ ‏سلطنت‏ ‏محمّدرضا‏ ‏شاه‏ ‏پهلوی‏ ‏ادامه‏ ‏داشته‏ ‏است‏ . ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏عبارت‏ ‏است‏ ‏از‏: ‏تقلید‏ ‏روز‏ ‏افزون‏ ‏تمدن‏ ‏غرب‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏،‏ ‏دو‏ ‏فرهنگی‏ ‏شدن‏ ‏مردم‏ ‏ایران‏ (‏گروهی‏ ‏طرفداران‏ ‏فرهنگ‏ ‏غرب‏ ‏و‏ ‏گروهی‏ ‏وابستگان‏ ‏به‏ ‏فرهنگ‏ ‏سنّتی‏ )‏،‏ ‏کوشش‏ ‏طرفداران‏ ‏فرهنگ‏ ‏غرب‏ ‏در‏ ‏حذف‏ ‏دخالتهای‏ ‏علما‏ ‏در‏ ‏امور‏ ‏اجتماعی‏ ‏و‏ ‏سیاسی‏ ‏و‏ ‏سعی‏ ‏در‏ ‏جدایی‏ ‏مذهب‏ ‏از‏ ‏دولت‏ .
‏ ‏در‏ ‏آخر‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏،‏ ‏طرفداران‏ ‏فرهنگ‏ ‏سنّتی‏ ‏به‏ ‏رهبری‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏قیام‏ ‏کردند‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏انقلاب‏ ‏اسلامی‏ ‏،‏ ‏رژیم‏ ‏سلطنتی‏ ‏برچیده‏ ‏شد‏ ‏و‏ ‏کشور‏ ‏ایران‏ ‏برای‏ ‏اولین‏ ‏بار‏ ‏در‏ ‏تاریخ‏ ‏دارای‏ ‏حکومتی‏ ‏کاملاً‏ ‏مذهبی‏ (‏مذهب‏ ‏شیعه‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ) ‏گردید‏.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

سیدا دانلود مقاله در مورد شیعه

دانلود مقاله در مورد شیعه

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 9
حجم فایل: 107 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏از روز اول ‏ظهور اسلام ‏و دعوت رسمی و آشکار ‏حضرت ‏محمد مصطفی صلی الله علیه و آله ‏به ‏توحید ‏، موضوع استمرار هدایت مردم پس از ‏رسول خدا و جانشینی وی مطرح بود.
‏رسول اکرم در اولین جلسه دعوت رسمی خاندان ‏خود، به سران و بزرگان بنی هاشم فرمود:«هر کس امروز به من ایمان آورد و مرا یاری ‏دهد پس از من جانشین من خواهد بود. »
‏و هنگامی که ‏علی ‏علیه السلام ‏در همان مجلس، ایمان خود را اظهار کرد، رسول گرامی اسلام وی را در ‏آغوش گرفت و به عنوان جانشین پس از خود معرفی فرمود، که مورد تمسخر حاضران قرار ‏گرفت.
‏هم‌زمان با رشد اسلام و گسترش جمعیت مسلمین، موضوع ‏وصایت ‏رسول خدا ‏توسط امام علی علیه السلام بارها مطرح شد و جمعی از مسلمین درجه اول که همواره ‏تسلیم رسول خدا بودند نیز این مطلب را پذیرفته بودند. رسول خدا آنان را «شیعه علی» (‏دوستدار و پیرو علی علیه السلام) نامید و بارها فرمود:« ‏علی و شیعته هم ‏الفائزون » (‏الغدیر 351/2)
‏بزرگانی همچون ‏سلمان ‏، ‏ابوذر ‏، ‏مقداد ‏، ‏عمار ‏و حذیفه به "شیعه علی" مشهور بودند.
‏پس از رسول خدا هم در پی غصب خلافت، ‏جریان اسلام اصیل در قالب تفکر صحیح شیعی استمرار یافت.
‏گرچه دوران اقتدار ‏ظاهری شیعیان در صدر اسلام فقط در 5 سال حکومت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پس از ‏عثمان ‏تحقق یافت، ولی جامعه شیعیان در زیر پرچم والاترین امتیاز تفکر الهی خود، یعنی ‏استمرار هدایت الهی در ‏امامت ائمه هدی ‏است، به حیات و رشد خود ادامه می‌داد و طبیعتا مغضوب حکومت‌های غاصب قرار می‌گرفت.
‏بدین سان اعتقاد به وجود "امام معصوم" به عنوان جانشین رسول خدا که به نام «‏ولایت» در فرهنگ اسلام مطرح است، مهمترین شاخصه اسلام ناب است.
‏شیعیان در ‏هر زمانی تحت تربیت امام معصوم آن زمان به رشد خود ادامه می‌دادند.
‏امامان نیز ‏همواره در کنار رشد تعالیم و فرهنگ اسلام و نگهبانی از دستاوردهای وحی و احیاء کلمه ‏الله و سنت رسول الله، به ساماندهی امور شیعیان که همیشه محروم از مواهب زندگی در ‏جهان اسلام بودند و به سخت‌ترین شکنجه های جسمی و روحی حکام غاصب مبتلا می‌شدند، ‏می‌پرداختند.
]



‏صفحۀ اصلی » ‏وقایع ‏تاریخی » ‏غدیر خم






‏اهمیت حجه الوداع

‏هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم و خروج آن حضرت از مکه معظمه نقطه عطفی در تاریخ اسلام به شمار می آید و بعد از این هجرت، حضرت سه بار به مکه سفر کرده اند.
‏بار اول در سال هشتم پس از صلح حدیبیه به عنوان عمره وارد مکه شدند و طبق قراردادی که با مشرکین بسته بودند فوراً بازگشتند.
‏بار دوم در سال نهم به عنوان فتح مکه وارد این شهر شدند، و پس از پایان برنامه ها و برچیدن بساط کفر و شرک و بت پرستی به طائف رفتند و هنگام بازگشت به مکه آمده و عمره بجا آوردند و سپس به مدینه بازگشتند.
‏سومین و آخرین بار بعد از هجرت که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم وارد مکه شدند در سال دهم هجری بعنوان حجه الوداع بود که حضرت برای اولین بار به طور رسمی اعلان حج دادند تا همه مردم در حد امکان حاضر شوند.
‏در این سفر دو مقصد اساسی در نظر ‏بود، و آن عبارت بود از دو حکم مهم از قوانین اسلام که هنوز برای مردم به طور کامل ‏و رسمی تبیین نشده بود: یکی حج، و دیگری مسئله خلافت و ولایت و جانشینی بعد از ‏پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم.
‏آغاز سفر حج
‏پس از اعلان عمومی، مهاجرین و انصار و ‏قبایل اطراف مدینه و مکه و حتی بلاد یمن و غیر آن بسوی مکه سرازیر شدند تا جزئیات ‏احکام حج را شخصاً از پیامبرشان بیاموزند و در اولین سفر رسمی حضرت، به عنوان حج ‏شرکت داشته باشند. اضافه بر آنکه حضرت اشاراتی فرموده بودند که امسال سال آخر عمر ‏من است و این می توانست باعث شرکت همه جانبه مردم باشد.
‏جمعیتی حدود یکصد و بیست هزار نفر (گاهی ‏بیشتر از آن را هم نقل کرده اند) در مراسم حج شرکت کردند که فقط هفتاد هزار نفر ‏آنان از مدینه به همراه حضرت حرکت کرده بودند، بطوریکه لبیک گویان از مدینه تا مکه ‏متصل بودند.
‏حضرت چند روز به ماه ذی الحجه مانده از ‏مدینه خارج شدند و بعد از ده روز طی مسافت در روز سه شنبه پنجم ذی الحجه وارد مکه ‏شدند.
‏امیرالمومنین علیه السلام هم که قبلاً از ‏طرف حضرت به یمن و نجران برای دعوت به اسلام و جمع آوری خمس و زکات و جزیه رفته ‏بودند به همراه عده ای در حدود دوازده هزار نفر از اهل یمن برای ایام حج به مکه ‏رسیدند.
‏با رسیدن ایام حج در روز نهم ذی الحجه حضرت به موقف عرفات رفتند و بعد از آن اعمال حج را یکی پس از دیگری انجام دادند، و در هر مورد واجبات و مستحبات آن را برای مردم بیان فرمودند.
‏خطابه اول در منی
‏در عرفات دستور الهی نازل شد که علم و ودایع انبیاء علیهم السلام را به علی بن ابی طالب علیه السلام منتقل کند و او را به عنوان خلیفه و جانشین خود معرفی کند.
‏در منی پیامبر صلی اله علیه و اله و سلم اولین خطابه خود را ایراد فرمودند که در واقع یک زمینه سازی برای ‏خطبه غدیر‏ بود. در این خطبه ابتدا اشاره به امنیت اجتماعی مسلمین از نظر جان و مال و آبروی مردم نمودند، و سپس خونهای بناحق ریخته شده و اموال بناحق گرفته شده در جاهلیت را رسماً مورد عفو قرار دادند تا کینه توزیها از میان برداشته شود و جوّ اجتماع برای تامین امنیت آماده شود. سپس مردم را برحذر داشتند که مبادا بعد از او اختلاف کنند و بر روی یکدیگر شمشیر بکشند.
‏در اینجا تصریح فرمودند که:
‏اگر من نباشم علی بن ابی طالب در مقابل متخلفین خواهد ایستاد.
‏سپس حدیث ثقلین بر لسان مبارک حضرت جاری شد و فرمودند:
‏من دو چیز گرانبها در میان شما باقی می گذارم که اگر به این دو تمسک کنید هرگز گمراه نمی شوید: کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم.
‏اشاره ای هم داشتند به اینکه عده ای از همین اصحاب من روز قیامت به جهنم برده می شوند.
‏نکته جالب توجه اینکه در این خطابه، امیرالمومنین علیه السلام سخنان حضرت را برای مردم تکرار می کردند تا آنان که دورتر بودند بشنوند.
‏خطابه دوم در مسجد خیف در منی
‏در روز سوم از توقف در منی، بار دیگر حضرت فرمان دادند تا مردم در مسجد خیف اجتماع کنند. در آنجا نیز خطابه ای ایراد فرمودند که ضمن آن صریحاً از مردم خواستند که گفته های ایشان را خوب به خاطر بسپارند و به غائبان برسانند.
‏در این خطبه به اخلاص عمل و دلسوزی برای امام مسلمین و تفرقه نینداختن سفارش فرمودند و تساوی همه مسلمانان در برابر حقوق و قوانین الهی را اعلام کردند. بعد از آن بار دیگر متعرض مسئله خلافت شدند و حدیث ثقلین بر لسان حضرت جاری شد، و بار دیگر برای غدیر زمینه را آماده کردند.
‏در این مقطع، منافقین کاملاً احساس خطر کردند و قضیه را جدی گرفتند و برنامه های خود را آغاز کردند و پیمان نامه نوشتند و هم قسم شدند.
‏لقب امیرالمؤمنین
‏در مکه جبرئیل، لقب امیرالمؤمنین را به عنوان اختصاص آن به علی بن ابی طالب علیه السلام از جانب الهی آورد، اگر چه این لقب قبلاً نیز برای آن حضرت تعیین شده بود.
‏پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم هم دستور دادند تا یک یک اصحابش نزد علی علیه السلام بروند و به عنوان امیرالمؤمنین بر او سلام کنند و السلام علیک یا امیرالمؤمنین بگویند، و بدینوسیله در زمان حیات خود، از آنان اقرار بر امیر بودن علی علیه السلام گرفت.
‏در اینجا ابوبکر و عمر به عنوان اعتراض به پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم گفتند: آیا این حقی از طرف خدا و رسولش است؟ حضرت غضبناک شده فرمودند: حقی از طرف خدا و رسولش است، خداوند این دستور را به من داده است.
‏اعلان رسمی برای حضور در غدیر
‏با اینکه انتظار می رفت پیامبر خدا در اولین و آخرین سفر حج خود مدتی در مکه بمانند، ولی بلافاصله پس از اتمام حج حضرت به منادی خود بلال دستور دادند تا به مردم اعلان کند: فردا کسی جز معلولان نباید باقی بماند، و همه باید حرکت کنند تا در وقت معین در غدیر خم حاضر باشند.
‏غدیر کمی قبل از جحفه که محل افتراق اهل مدینه و اهل مصر و اهل عراق و اهل نجد بود به امر خاص الهی انتخاب شد. در این مکان، آبگیر و درختان کهنسالی وجود داشت. هم اکنون نیز، غدیر محل شناخته شده ای در دویست و بیست کیلومتری مکه و به فاصله دو میل قبل از جحفه به طرف مکه قرار دارد، و مسجد غدیر و محل نصب امیرالمؤمنین علیه السلام محل عبادت و زیارت زائران است.
‏برای مردم بسیار جالب توجه بود که پیامبرشان - بعد از ده سال دوری از مکه – بدون آنکه مدتی اقامت کنند تا مسلمانان به دیدارشان بیایند و مسایل خود را مطرح کنند، بعد از اتمام مراسم حج فوراً از مکه خارج شدند و مردم را نیز به خروج از مکه و حضور در غدیر امر نمودند.
‏صبح آن روز که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم از مکه حرکت کردند، سیل جمعیت که بیش از صد و بیست هزار نفر (و به قولی صد و چهل هزار، و به قول دیگر صد و هشتاد هزار نفر) تخمین زده می شدند به همراه حضرت حرکت کردند. حتی عده ای حدود دوازده هزار نفر از اهل یمن که مسیرشان به سمت شمال نبود همراه حضرت تا غدیر آمدند.
‏اجتماع خطابه و جزئیات خطبه
‏همینکه به منطقه کراع الغمیم - که غدیرخم در آن واقع شده – رسیدند، حضرت مسیر حرکت خود را به طرف راست جاده و به سمت غدیر تغییر دادند و فرمودند:
‏أَیُّهَا النَّاسُ أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ أَنَا رَسُولُ اللَّه
‏ای مردم، دعوت کننده خدا را اجابت کنید که من پیام آور خدایم.
‏و این کنایه از آن بود که هنگام ابلاغ پیام مهمی فرا رسیده است.
‏سپس فرمان دادند تا منادی ندا کند: «همه مردم متوقف شوند و آنانکه پیش رفته اند بازگردند و آنانکه پشت سر هستند توقف کنند» تا آهسته آهسته همه جمعیت در محل از پیش تعیین شده جمع گردند. و نیز دستور دادند: کسی زیر درختان کهنسالی که در آنجا بود نرود و آن موضع خالی بماند.
‏پس از این دستور همه مرکبها متوقف شدند، و کسانی که پیشتر رفته بودند بازگشتند و همه مردم در منطقه غدیر پیاده شدند و هر یک برای خود جایی پیدا کردند، و کم کم آرام گرفتند.
‏شدت گرما در اثر حرارت آفتاب و داغی زمین سوزنده و به حدی ناراحت کننده بود که مردم و حتی خود حضرت گوشه ای از لباس خود را به سرانداخته و گوشه ای از آن را زیرپای خود قرار داده بودند، و عده ای از شدت گرما عبای خود را به پایشان پیچیده بودند.
‏از سوی دیگر، پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم سلمان و ابوذر و مقداد را فراخواندند و به آنان دستور دادند تا به محل درختان کهنسال بروند و آنجا را آماده کنند. آنها خارهای زیر درختان را کندند و سنگهای ناهموار را جمع کردند و زیر درختان را جارو کردند و آب پاشیدند. در فاصله بین دو درخت روی شاخه ها پارچه ای انداختند تا سایبانی از آفتاب باشد، و آن محل برای برنامه سه روزه ای که حضرت در نظر داشتند کاملاً مساعد شود.
‏سپس در زیر سایبان، سنگها را روی هم چیدند و از رواندازهای شتران و سایر مرکبها هم کمک گرفتند و منبری به بلندی قامت حضرت ساختند و روی آن پارچه ای انداختند، و آنرا طوری بر پا کردند که نسبت به دو طرف جمعیت در وسط قرار بگیرد و پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم هنگام سخنرانی مشرف بر مردم باشد تا صدای حضرت به همه برسد و همه او را ببینند.
‏البته ربیعه بن امیه بن خلف کلام حضرت را برای مردم تکرار می کرد تا افرادی که دورتر قرار داشتند مطالب را بهتر بشنوند.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق پیدایش شیعه 32ص

تحقیق پیدایش شیعه 32ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 26
حجم فایل: 28 کیلوبایت
قیمت: 8000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏واژه شناس‏ی
‏اصولاً واژه شیعه به چه معنا است؟به منظور روشن‏تر شدن بحث، ‏بررسی معنای لغوی و اصطلاحاتی این واژه ضرورت دارد: ‏شیعه در لغت ‏کتاب‏هایی ‏چون «القاموس المحیط»1، «تاج العروس»2 «لسان العرب»3 و «النهایة ابن اثیر»4 شیعه را ‏دارای معانی زیر دانسته‏اند:‏1- ‏پیرو و یاور در این کتب آمده است: «شیعة الرجل ‏ای اتباعه و انصار؛5 شیعه فرد یعنی پیروان و یاورانش» در قرآن کریم نیز این واژه در ‏این معنا به کار رفته است ؛ چنان که در داستان حضرت موسی(ع) می‏خوانیم: در فوجد ‏فیها رجلین یقتتلان هذا من شیعته و هذا من عدوه ؛6حضرت موسی(ع) در شهر با دو ‏نفر برخورد کرد که با هم‏ ‏در نزاع بودند یکی از آن‏ها از پیروانش بود و دیگری از‏د‏شمنان اودرباره این‏ ‏معنا توجه به د و نکته ضرورت دارد: ‏
‏الف) لازم نیست ‏شخصی رهبر مثبت باشد؛ برای مثال پیروان خاندان ابو سفیان «شیعه - آل ابی سفیان» ‏خوانده می‏شوند. ‏ب) کار برد این واژه نشان دهنده شدت همبستگی میان پیرو و رهبر ‏است ؛ همبستگی ای که در کاربرد و اژه هایی چون «اتباع»(پیروان) دیده نمی‏شوند.
‏بنابر این، می‏توان چنان نتیجه گرفت نسبت میان واژه‏های شیعه و «تبع» عموم و ‏خصوص مطلق است. یعنی هر شیعه‏ای تبع خوانده می‏شود، ولی هر تبع و پیروی شیعه نیست. ‏این سخن را می‏توان با تعریف راغب اصفهانی از واژه شیعه نیز تأیید کرد؛ زیرا او که
‏2
‏معمولاً به ریشه یابی واژه‏های قرآنی
‏ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‏1‏- ‏القاموس المحیط، ج 3، ص 61 و 62.‏ 2-‏ تاج العروس، ج 5، ص 405
‏3-‏ لسان العرب، ج 7، ص 258.‏ 4-‏ النهایة ابن اثیر، ج 2، ص 246.‏ 5- ‏قصص(آیه): 15.
‏می‏پردازد‏ ‏، این واژه را از خانواده شیاع به ‏معنای انتشار و تقویت، شمرده است و شیعه را کسانی دانسته که انسان به وسیله آن‏ها ‏تقویت می‏شود و انتشار پیدا می‏کند؛6 ‏به عبارت دیگر شیعیان فرد کسانی هستند که ‏از جهت زمان و مکان باعث افزایش گستره وجودی وی می‏گردند.
‏2-‏گروهی که حول ‏محوری خاص اجتماع کرده‏اند؛ «کل قوم اجتمعوا علی امرتهم شیعة» این معنا بر خلاف ‏معنای قبلی، غیر نسبی است؛ در آن نسبت میان پیرو و رهبر دیده نشده است و به هر گروه ‏مستقل دارای مرام گفته می‏شود. آیه شصت و نهم سوره مریم از موارد استعمال قرآنی این ‏معنا به شمار می‏آید: «ثم لننزعن من کلّ شیعة ایهم أشدّ علی الرحمن عتیّا؛7 سپس از ‏میان هر گروه آن را که بر خداوند نافرمان‏تر بود، بیرون می‏کشیم.
‏3- ‏هماهنگ در ‏اهداف اصول و مبانی ‏در این کاربرد، دو شخص که اهداف و اصول و مبانی مشترک ‏دارند، شیعه یکدیگر خوانده می‏شوند؛ گرچه معمولاً شخص متأخر را شیعه شخص متقدم ‏می‏نامند. در کتب واژه‏شناسی به این معنا کم‏تر اشاره شده است، اما می‏توان کاربرد
‏3
‏آن را در قرآن کریم مشاهده کرد. در آیه هشتاد و سوم سوره صافات آمده است: «وان من ‏شیعته لابراهیم... ؛ ابراهیم از شیعیان او(نوح) بود...»‏این آیه حضرت ابراهیم(ع) ‏را از شیعیان حضرت نوح(ع) معرفی می‏کند. با توجه به برخورداری ابراهیم از شریعت ‏مستقل نمی‏توان او را پیرو حضرت نوح(ع) دانست. آن‏ها در اصول و مبانی و اهداف مشترک ‏بودند.
‏جالب آن است که بعضی در این آیه ضمیر «شیعته» را به حضرت ‏ ‏ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‏ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ6-‏ ‏معجم مفردات الفاظ القرآن، ص 279.‏
‏7-‏ ‏مریم(19): 69.
‏محمد(ص) بر ‏گردانده‏اند. در این صورت معنای آیه چنین می‏شود: حضرت ابراهیم(ع) از شیعیان حضرت ‏محمد(ص) بود8.... با توجه به آن که حضرت ابراهیم(ع) از نظر زمانی پیش از حضرت ‏محمد(ص) می‏زیست، شیعه را در این جا به معنای «منهاج و دین یکسان داشتن» تفسیر کرده ‏و چنین گفته‏اند: «هو(ابراهیم) علی منهاجه [محمد(ص)] و دینه... ‏شیعه در اصطلاح ‏این واژه در میان مسلمانان وابستگی ویژه‏ای با حضرت علی(ع) پیدا کرده است ؛ ‏وابستگی ای که در نوشته‏ای مختلف به شکل‏های مختلف نمود یافته است؛
‏1- ‏شیعه به ‏معنای دوستدار و محبّ حضرت علی(ع) است.
‏5
‏2-‏شیعه یعنی کسی که حضرت علی(ع) را از ‏عثمان برتر می‏داند و در مقابل‏ ‏شیعه علی(ع) شیعه عثمان قرار دارد‏ .
‏3-. ‏شیعه کسی ‏است که حضرت علی(ع) را از عثمان و دو خلیفه نخستین و همه صحابه برتر می‏داند‏ .
‏4-چه‏ کسی است که به جانشینی بلا فصل حضرت علی(ع) اعتقاد دارد. ‏البته هیچ ‏یک از این تعاریف جامع و مانع نیست.
‏شاید بتوان با توجه به فرقه‏های مختلف شیعه ‏در طول تاریخ عبارت زیر را بهترین تعریف برای این واژه دانست: شیعه کسی است که ‏جانشینی حضرت علی (ع) را از راه نصّ ثابت دانسته و حضرت علی(ع) را سزاوارترین شخص ‏برای جانشین حضرت پیامبر اکرم(ص) می‏داند.
‏در این تعریف بر واژه نصّ تأکید شده ‏است که نقطه افتراق شیعه و
‏ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‏8-‏ ‏لسان العرب، ج 7. ص 258.
‏گروه‏های دیگر است ؛ زیرا گروه‏های دیگر جانشینی پیامبر ‏اکرم(ص) را انتخابی می‏دانند، ولی شیعه آن را‏ به نص و بیان حضرت پیامبر اکرم(‏ص) ‏منوط دانسته است. ‏واژه نص در این جاعام است و هر دو نوع نص جلیّ و خفی [نصّ ‏اسمی و نصّ وصفی] را شامل می‏شود:
‏مراد از نصّ جلیّ یا نصّ اسمی آن است که ‏بگوییم: پیامبر اکرم(ص) جانشین خود(حضرت علی) را مشخصاً با ذکر نام معرفی کرده است

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت

دانلود دانلود مقاله در مورد شیعه در شروع سلسه قاجار 53 ص

دانلود مقاله در مورد شیعه در شروع سلسه قاجار 53 ص

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 70
حجم فایل: 86 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 70 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 1
‏شیعه‏ ‏در‏ ‏شروع‏ ‏سلسله‏ ‏قاجار‏
‏پایه‏ ‏گذاری‏ ‏نظام‏ ‏سیاسی‏ ‏و‏ ‏اجتماعی‏ ‏مذهب‏ ‏شیعه‏ ‏امروز
‏ ‏تشیّع‏ «‏اثنی‏ ‏عشری‏ » ‏از‏ ‏سال‏ 907 ‏قمری‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏شاه‏ ‏اسماعیل‏ ‏صفوی‏ ‏مذهب‏ ‏رسمی‏ ‏ایران‏ ‏شد،‏ ‏تا‏ ‏اول‏ ‏سلسله‏ ‏قاجاریه‏ ‏دورانهای‏ ‏مختلفی‏ ‏را‏ ‏پشت‏ ‏سر‏ ‏گذاشت‏ . ‏در‏ ‏دوران‏ ‏شاهان‏ ‏پرقدرت‏ ‏صفوی‏ ‏،‏ ‏گرچه‏ ‏شاهان‏ ‏احترام‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏می‏ ‏گذاشتند،‏ ‏ولی‏ ‏علما‏ ‏قدرت‏ ‏کافی‏ ‏برای‏ ‏دخالت‏ ‏در‏ ‏کار‏ ‏سیاست‏ ‏و‏ ‏دولت‏ ‏نداشتند‏. ‏پس‏ ‏از‏ ‏اینکه‏ ‏سلطنت‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏شاهان‏ ‏ضعیف‏ ‏صفوی‏ ‏افتاد،‏ ‏قدرت‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏کم‏ ‏کم‏ ‏زیاد‏ ‏شد‏ ‏تا‏ ‏اینکه‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏شاه‏ ‏سلطان‏ ‏حسین‏ ‏نفوذ‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏به‏ ‏حد‏ ‏اعلای‏ ‏خود‏ ‏رسید‏ ‏و‏ ‏حکومت‏ ‏و‏ ‏سلطنت‏ ‏تحت‏ ‏نفوذ‏ ‏آنان‏ ‏قرار‏ ‏گرفت‏ . ‏در‏ ‏این‏ ‏دوران‏ ‏علما‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏توجه‏ ‏به‏ ‏کشورداری‏ ‏کوشش‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏ترویج‏ ‏مبالغه‏ ‏آمیز‏ ‏تشیّع‏ ‏،‏ ‏نشر‏ ‏احادیث‏ ‏رسیده‏ ‏از‏ ‏آنان‏ (‏بدون‏ ‏توجّه‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏صحّت‏ ‏احادیث‏ )‏،‏ ‏توسعه‏ ‏مراسم‏ ‏مذهبی‏ ‏اعم‏ ‏از‏ ‏جشنها‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏عزاداری‏ ‏و‏ ‏روضه‏ ‏خوانی‏ ‏،‏ ‏مخالفت‏ ‏با‏ ‏تصوّف‏ ‏،‏ ‏مبارزه‏ ‏با‏ ‏اقلیتهای‏ ‏مذهبی‏ ‏،‏ ‏ابراز‏ ‏خشونت‏ ‏و‏ ‏آزار‏ ‏سنّی‏ ‏ها،‏ ‏و‏ ‏گاه‏ ‏لعن‏ ‏بر‏ ‏خلفای‏ ‏سه‏ ‏گانه‏ (‏ابوبکر‏ ‏و‏ ‏عمر‏ ‏و‏ ‏عثمان‏ ) ‏معطوف‏ ‏می‏ ‏داشتند‏. ‏این‏ ‏طرز‏ ‏رفتار‏ ‏موجب‏ ‏چند‏ ‏دستگی‏ ‏مردم‏ ‏ایران‏ ‏شد‏. ‏عدّه‏ ‏ای‏ ‏عقیده‏ ‏ای‏ ‏به‏ ‏مبالغات‏ ‏دینی‏ ‏عقیده‏ ‏نداشتند،‏ ‏گروهی‏ (‏خصوصاً‏ ‏قزلباشها‏) ‏به‏ ‏تصوّف‏ ‏پابند‏ ‏بودند،‏ ‏گروهی‏ ‏مبارزه‏ ‏با‏ ‏اقلیتهای‏ ‏مذهبی‏ (‏خصوصاً‏ ‏سنّیان‏ ) ‏را‏ ‏صلاح‏ ‏نمی‏ ‏دانستند؛‏ ‏تا‏ ‏اینکه‏ ‏افغانهای‏ ‏سنّی‏ ‏از‏ ‏سنّی‏ ‏کشی‏ ‏و‏ ‏سنّی‏ ‏آزاری‏ ‏ایرانیان‏ ‏به‏ ‏تنگ‏ ‏آمدند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏حمله‏ ‏کردند‏. ‏در‏ ‏حمله‏ ‏افغانها‏ «‏مذهب‏ ‏شیعه‏ » ‏که‏ ‏بیش‏ ‏از‏ 200 ‏سال‏ ‏وسیله‏ ‏یکپارچگی‏ ‏مردم‏ ‏در‏ ‏مقابل‏ ‏دشمنان‏ ‏خارجی‏ ‏و‏ ‏نگهداری‏ ‏استقلال‏ ‏کشور‏ ‏شده‏ ‏بود،‏ ‏دیگر‏ ‏نتوانست‏ ‏وظیفه‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏وحدت‏ ‏ملّی‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏یکپارچگی‏ ‏و‏ ‏دفاع‏ ‏از‏ ‏کشور‏ ‏انجام‏ ‏دهد،‏ ‏نتیجه‏ ‏آنکه‏ ‏یک‏ ‏دسته‏ ‏افغانی‏ «‏سنّی‏ ‏مذهب‏ » ‏سلسله‏ ‏پر‏ ‏قدرت‏ ‏صفویه‏ ‏را‏ ‏شکست‏ ‏دادند‏ ‏و‏ ‏دستگاه‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏را‏ ‏هم‏ ‏برچیدند‏.
‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 2
‏ ‏سقوط‏ ‏صفویه‏ ‏دوران‏ ‏سختی‏ ‏را‏ ‏برای‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آورد‏. ‏پس‏ ‏از‏ ‏شکست‏ ‏ایران‏ ‏از‏ ‏افغانها،‏ ‏یک‏ ‏دوران‏ ‏پنجاه‏ ‏ساله‏ ‏ ‏فترت‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آمد‏ ‏که‏ ‏مدّتی‏ ‏افاغنه‏ ‏و‏ ‏سپس‏ ‏نادر‏ ‏شاه‏ ‏و‏ ‏بعد‏ ‏زندیه‏ ‏حکومت‏ ‏می‏ ‏کردند‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏فعالیت‏ ‏و‏ ‏نفوذ‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏در‏ ‏امور‏ ‏حکومتی‏ ‏به‏ ‏صفر‏ ‏رسید،‏ ‏اصفهان‏ ‏از‏ ‏مرکزیت‏ ‏علمی‏ ‏افتاد،‏ ‏و‏ ‏تقریباً‏ ‏همه‏ ‏علمای‏ ‏مشهور‏ ‏به‏ «‏عتبات‏ ‏عالیات‏ » ‏مهاجرت‏ ‏کردند‏. ‏ولی‏ ‏در‏ ‏آنجا‏ ‏نیز‏ ‏علمای‏ ‏مکتب‏ ‏اصولی‏ ‏،‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏دوران‏ ‏صفویه‏ ‏قدرت‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏دست‏ ‏داشتند،‏ ‏نفوذ‏ ‏و‏ ‏پایه‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏داده‏ ‏بودند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏آنان‏ ‏علمای‏ «‏مکتب‏ ‏اخباری‏ » ‏در‏ ‏حوزه‏ ‏های‏ ‏علمیه‏ ‏تفوّق‏ ‏پیدا‏ ‏کرده‏ ‏و‏ ‏کارها‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏دست‏ ‏داشتند‏.
‏ ‏چنان‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏بخش‏ ‏قبلی‏ ‏گفتیم‏ ‏،‏ «‏مکتب‏ ‏اخباری‏ » ‏یکی‏ ‏از‏ ‏مکاتب‏ ‏فقهی‏ ‏شیعیان‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏شیخ‏ ‏محمّد‏ ‏امین‏ ‏استرابادی‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏شاه‏ ‏عباس‏ ‏اول‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آمد‏. (1)
‏ ‏پیروان‏ ‏این‏ ‏مکتب‏ ‏به‏ «‏فقه‏ » ‏و‏ «‏اجتهاد‏»‏ ‏عقیده‏ ‏ای‏ ‏نداشتند‏ ‏و‏ ‏کاربرد‏ «‏عقل‏ » ‏را‏ (‏که‏ ‏یکی‏ ‏از‏ ‏منابع‏ ‏فقهی‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏است‏ ) ‏در‏ ‏امور‏ ‏دینی‏ ‏جایزه‏ ‏نمی‏ ‏شمردند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏جای‏ ‏همه‏ ‏اینها‏ ‏متکّی‏ ‏به‏ ‏احادیث‏ ‏رسیده‏ ‏از‏ ‏امامان‏ (‏بدون‏ ‏توجّه‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏صحّت‏ ‏یا‏ ‏کذب‏ ‏آنان‏ ) ‏بودند‏.
‏ ‏تفوّق‏ ‏علمای‏ ‏اخباری‏ ‏بر‏ ‏مرکز‏ ‏علمی‏ ‏نجف‏ ‏تا‏ ‏حدود‏ ‏اوایل‏ ‏روی‏ ‏کار‏ ‏آمدن‏ ‏سلسله‏ ‏قاجار‏ ‏در‏ ‏آن‏ ‏زمان‏ ‏ادامه‏ ‏داشت‏ ‏فقیهی‏ ‏مشهور‏ ‏به‏ ‏نام‏ «‏وحید‏ ‏بهبهانی‏ » ‏ظهور‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏پایه‏ ‏فقه‏ ‏امروزی‏ ‏شیعه‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ‏را‏ ‏گذاشت‏ ‏و‏ ‏دوره‏ ‏جدیدی‏ ‏در‏ ‏بین‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ «‏اصولی‏ » ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آورد‏.
‏ «‏بهبهانی‏ » ‏مکتب‏ ‏اخباری‏ ‏را‏ ‏منع‏ ‏و‏ ‏اخباریون‏ ‏را‏ «‏مرتد‏»‏ ‏اعلام‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏چندی‏ ‏او‏ ‏و‏ ‏شاگردانش‏ ‏با‏ ‏کوشش‏ ‏زیاد‏ ‏توانستند‏ ‏به‏ ‏کلی‏ ‏اخباریون‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏میان‏ ‏بردارند‏.
‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 3
‏ ‏مقارن‏ ‏از‏ ‏رونق‏ ‏افتادن‏ ‏مکتب‏ ‏اخباری‏ ‏در‏ ‏عتبات‏ ‏عالیات‏ ‏،‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏آغامحمّدخان‏ ‏قاجار‏ (‏شاهی‏ ‏شیعه‏ ‏که‏ ‏نماز‏ ‏و‏ ‏روزه‏ ‏او‏ ‏ترک‏ ‏نمی‏ ‏شد‏) ‏مانند‏ ‏شاه‏ ‏اسماعیل‏ ‏با‏ ‏شمشیر‏ ‏خود‏ ‏حکومت‏ ‏ایران‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏آورد‏ ‏و‏ ‏زمینه‏ ‏برای‏ ‏فعالیت‏ ‏مجدّد‏ ‏علمای‏ «‏اصولی‏ » ‏در‏ ‏ایران‏ ‏مهیا‏ ‏شد‏.
‏ ‏علمای‏ ‏اصولی‏ ‏از‏ ‏ابتدای‏ ‏قاجاریه‏ ‏تا‏ ‏امروز‏ ‏بر‏ ‏تمام‏ ‏تعلیمات‏ ‏مذهبی‏ ‏و‏ ‏حوزه‏ ‏های‏ ‏علمیه‏ ‏شیعه‏ ‏اعمّ‏ ‏از‏ ‏عتبات‏ ‏و‏ ‏ایران‏ ‏نظارت‏ ‏و‏ ‏تسلط‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏حفظ‏ ‏کرده‏ ‏اند‏.
‏دورانهای‏ ‏مختلف‏ ‏روابط‏ ‏علما‏ ‏و‏ ‏حکومتها
‏ ‏فعالیت‏ ‏علمای‏ ‏شیعه‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏ابتدای‏ ‏سلسله‏ ‏قاجار‏ ‏تا‏ ‏امروز‏ ‏به‏ ‏پنج‏ ‏دوره‏ ‏متفاوت‏ ‏می‏ ‏توان‏ ‏تقسیم‏ ‏کرد‏:
‏ 1 ‏ـ‏ ‏دوره‏ ‏اول‏ : ‏دوران‏ ‏شروع‏ ‏دخالت‏ ‏علما‏ ‏در‏ ‏سیاست‏ ‏و‏ ‏کار‏ ‏حکومت‏ ‏است‏ .‏این‏ ‏دوران‏ ‏از‏ ‏اول‏ ‏قاجار‏ ‏شروع‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏تا‏ ‏آخر‏ ‏سلطنت‏ ‏فتحعلی‏ ‏شاه‏ ‏ادامه‏ ‏می‏ ‏باید‏. ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏،‏ ‏تکمیل‏ ‏و‏ ‏توسعه‏ ‏مبانی‏ ‏فقه‏ ‏امروزی‏ ‏شیعه‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ‏،‏ ‏پیدا‏ ‏شدن‏ ‏مراجع‏ ‏تقلید‏ ‏درجه‏ ‏یک‏ ‏و‏ ‏ازدیاد‏ ‏نفوذ‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏و‏ ‏دخالت‏ ‏آنان‏ ‏در‏ ‏کار‏ ‏سیاست‏ ‏ ‏و‏ ‏امور‏ ‏دولت‏ ‏است‏ . ‏این‏ ‏دوره‏ ‏با‏ ‏انقلاب‏ ‏کبیر‏ ‏در‏ ‏فرانسه‏ ‏،‏ ‏جدا‏ ‏شدن‏ ‏دین‏ ‏از‏ ‏دولت‏ ‏و‏ ‏سیاست‏ ‏،‏ ‏ظهور‏ ‏ناپلئون‏ ‏و‏ ‏شروع‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ ‏در‏ ‏اروپا‏ ‏مقارن‏ ‏است‏ .
‏ 2 ‏ـ‏ ‏دومین‏ ‏دوره‏ : ‏دوران‏ ‏کوشش‏ ‏متجدّدین‏ ‏برای‏ ‏آوردن‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ ‏اروپا‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏است‏ .
‏ ‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏از‏ ‏ابتدای‏ ‏سلطنت‏ ‏طولانی‏ ‏ناصرالدین‏ ‏شاه‏ ‏شروع‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏شروع‏ ‏نهضت‏ ‏مشروطه‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏مظفرالدین‏ ‏شاه‏ ‏پایان‏ ‏می‏ ‏باید‏. ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏،‏ ‏عبارت‏ ‏است‏ ‏از‏: ‏شروع‏ ‏نفوذ‏ ‏تمدن‏ ‏اروپایی‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏تقسیم‏ ‏علما‏ ‏به‏ ‏دو‏ ‏گروه‏ : ‏یک‏ ‏گروه‏ ‏موافق‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ (‏علمای‏ ‏تجدد‏ ‏طلب‏ ) ‏و‏ ‏گروه‏ ‏دیگر‏ ‏علمایی‏ ‏که‏ ‏مخالف‏ ‏تقلید‏ ‏از‏ ‏تمدّن‏ ‏جدید‏ ‏بودند‏ (‏علمای‏ ‏محافظه‏ ‏کار‏ ‏یا‏ ‏بنیادگرا‏).
‏شیعه در شروع سلسه قاجار‏........................‏..........‏..........................‏.........‏............. &‏ 4
‏ ‏شاه‏ (‏ناصرالدین‏ ‏شاه‏ ) ‏به‏ ‏تقلید‏ ‏ظواهر‏ ‏تمدن‏ ‏اروپایی‏ ‏علاقه‏ ‏داشت‏ ‏،‏ ‏ولی‏ ‏با‏ ‏پذیرش‏ ‏زیر‏ ‏بنای‏ ‏آن‏ ‏تمدّن‏ (‏دموکراسی‏ ‏،‏ ‏آزادی‏ ‏عقیده‏ ‏،‏ ‏دانش‏ ‏و‏ ‏صنعت‏ ‏و‏ ‏تکنولوژی‏ ‏جدید‏) ‏مخالف‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏نتیجه‏ ‏کشور‏ ‏ایران‏ ‏از‏ ‏مسابقه‏ ‏ترّقی‏ ‏و‏ ‏پیشرفت‏ ‏غرب‏ ‏عقب‏ ‏ماند‏. ‏اما‏ ‏نفوذ‏ ‏سیاستهای‏ ‏اروپایی‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏،‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏توسعه‏ ‏یافت‏ . ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏دادن‏ «‏امتیازات‏ ‏مختلف‏ ‏به‏ ‏اروپاییان‏ » ‏است‏ ‏که‏ ‏منجربه‏ ‏مخالفت‏ ‏علما‏ ‏و‏ ‏صدور‏ ‏فتوای‏ «‏تحریم‏ ‏تنباکو‏»‏ ‏شد‏ ‏و‏ ‏شاه‏ ‏و‏ ‏حکومت‏ ‏ناچار‏ ‏به‏ ‏لغو‏ ‏این‏ ‏امتیاز‏ ‏و‏ ‏پرداخت‏ ‏خسارت‏ ‏فراوان‏ ‏شدند‏.
‏ 3 ‏ـ‏ ‏سومین‏ ‏دوره‏ : ‏دوران‏ ‏قیام‏ ‏علمای‏ ‏تجدّد‏ ‏طلب‏ ‏و‏ ‏مبارزه‏ ‏آنان‏ ‏برای‏ ‏تغییر‏ ‏رژیم‏ ‏و‏ ‏خودکامگی‏ ‏شاهان‏ ‏،‏ ‏برقراری‏ ‏رژیم‏ ‏مشروطه‏ ‏و‏ ‏قبول‏ ‏برخی‏ ‏از‏ ‏رسوم‏ ‏تمدن‏ ‏غرب‏ ‏است‏ . ‏این‏ ‏دوره‏ ‏از‏ ‏اول‏ ‏نهضت‏ ‏مشروطه‏ ‏تا‏ ‏سقوط‏ ‏قاجاریه‏ ‏ادامه‏ ‏داشت‏ . ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوران‏ ‏عبارت‏ ‏است‏ ‏از‏: ‏مبارزه‏ ‏داخلی‏ ‏بین‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏،‏ ‏اختلاف‏ ‏آنان‏ ‏در‏ ‏تفسیر‏ ‏حکومت‏ ‏مشروطه‏ ‏یا‏ ‏مشروعه‏ ‏،‏ ‏حدود‏ ‏آزادی‏ ‏مردم‏ ‏و‏ ‏تعیین‏ ‏حدود‏ ‏اختیارات‏ ‏مردم‏ ‏در‏ ‏تعیین‏ ‏سرنوشت‏ ‏کشور‏.
‏ 4 ‏چهارمین‏ ‏دوره‏ :‏،‏ ‏دوران‏ ‏ازدیاد‏ ‏نفوذ‏ ‏تمدن‏ ‏غرب‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏است‏ . ‏این‏ ‏دوره‏ ‏از‏ ‏اول‏ ‏سلطنت‏ ‏رضا‏ ‏شاه‏ ‏تا‏ ‏سقوط‏ ‏سلطنت‏ ‏محمّدرضا‏ ‏شاه‏ ‏پهلوی‏ ‏ادامه‏ ‏داشته‏ ‏است‏ . ‏مشخصّه‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏عبارت‏ ‏است‏ ‏از‏: ‏تقلید‏ ‏روز‏ ‏افزون‏ ‏تمدن‏ ‏غرب‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏،‏ ‏دو‏ ‏فرهنگی‏ ‏شدن‏ ‏مردم‏ ‏ایران‏ (‏گروهی‏ ‏طرفداران‏ ‏فرهنگ‏ ‏غرب‏ ‏و‏ ‏گروهی‏ ‏وابستگان‏ ‏به‏ ‏فرهنگ‏ ‏سنّتی‏ )‏،‏ ‏کوشش‏ ‏طرفداران‏ ‏فرهنگ‏ ‏غرب‏ ‏در‏ ‏حذف‏ ‏دخالتهای‏ ‏علما‏ ‏در‏ ‏امور‏ ‏اجتماعی‏ ‏و‏ ‏سیاسی‏ ‏و‏ ‏سعی‏ ‏در‏ ‏جدایی‏ ‏مذهب‏ ‏از‏ ‏دولت‏ .
‏ ‏در‏ ‏آخر‏ ‏این‏ ‏دوره‏ ‏،‏ ‏طرفداران‏ ‏فرهنگ‏ ‏سنّتی‏ ‏به‏ ‏رهبری‏ ‏علمای‏ ‏دین‏ ‏قیام‏ ‏کردند‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏انقلاب‏ ‏اسلامی‏ ‏،‏ ‏رژیم‏ ‏سلطنتی‏ ‏برچیده‏ ‏شد‏ ‏و‏ ‏کشور‏ ‏ایران‏ ‏برای‏ ‏اولین‏ ‏بار‏ ‏در‏ ‏تاریخ‏ ‏دارای‏ ‏حکومتی‏ ‏کاملاً‏ ‏مذهبی‏ (‏مذهب‏ ‏شیعه‏ ‏اثنی‏ ‏عشری‏ ) ‏گردید‏.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت

دانلود دانلود مقاله در مورد شیعه

دانلود مقاله در مورد شیعه

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 9
حجم فایل: 107 کیلوبایت
قیمت: 6000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏از روز اول ‏ظهور اسلام ‏و دعوت رسمی و آشکار ‏حضرت ‏محمد مصطفی صلی الله علیه و آله ‏به ‏توحید ‏، موضوع استمرار هدایت مردم پس از ‏رسول خدا و جانشینی وی مطرح بود.
‏رسول اکرم در اولین جلسه دعوت رسمی خاندان ‏خود، به سران و بزرگان بنی هاشم فرمود:«هر کس امروز به من ایمان آورد و مرا یاری ‏دهد پس از من جانشین من خواهد بود. »
‏و هنگامی که ‏علی ‏علیه السلام ‏در همان مجلس، ایمان خود را اظهار کرد، رسول گرامی اسلام وی را در ‏آغوش گرفت و به عنوان جانشین پس از خود معرفی فرمود، که مورد تمسخر حاضران قرار ‏گرفت.
‏هم‌زمان با رشد اسلام و گسترش جمعیت مسلمین، موضوع ‏وصایت ‏رسول خدا ‏توسط امام علی علیه السلام بارها مطرح شد و جمعی از مسلمین درجه اول که همواره ‏تسلیم رسول خدا بودند نیز این مطلب را پذیرفته بودند. رسول خدا آنان را «شیعه علی» (‏دوستدار و پیرو علی علیه السلام) نامید و بارها فرمود:« ‏علی و شیعته هم ‏الفائزون » (‏الغدیر 351/2)
‏بزرگانی همچون ‏سلمان ‏، ‏ابوذر ‏، ‏مقداد ‏، ‏عمار ‏و حذیفه به "شیعه علی" مشهور بودند.
‏پس از رسول خدا هم در پی غصب خلافت، ‏جریان اسلام اصیل در قالب تفکر صحیح شیعی استمرار یافت.
‏گرچه دوران اقتدار ‏ظاهری شیعیان در صدر اسلام فقط در 5 سال حکومت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پس از ‏عثمان ‏تحقق یافت، ولی جامعه شیعیان در زیر پرچم والاترین امتیاز تفکر الهی خود، یعنی ‏استمرار هدایت الهی در ‏امامت ائمه هدی ‏است، به حیات و رشد خود ادامه می‌داد و طبیعتا مغضوب حکومت‌های غاصب قرار می‌گرفت.
‏بدین سان اعتقاد به وجود "امام معصوم" به عنوان جانشین رسول خدا که به نام «‏ولایت» در فرهنگ اسلام مطرح است، مهمترین شاخصه اسلام ناب است.
‏شیعیان در ‏هر زمانی تحت تربیت امام معصوم آن زمان به رشد خود ادامه می‌دادند.
‏امامان نیز ‏همواره در کنار رشد تعالیم و فرهنگ اسلام و نگهبانی از دستاوردهای وحی و احیاء کلمه ‏الله و سنت رسول الله، به ساماندهی امور شیعیان که همیشه محروم از مواهب زندگی در ‏جهان اسلام بودند و به سخت‌ترین شکنجه های جسمی و روحی حکام غاصب مبتلا می‌شدند، ‏می‌پرداختند.
]



‏صفحۀ اصلی » ‏وقایع ‏تاریخی » ‏غدیر خم






‏اهمیت حجه الوداع

‏هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم و خروج آن حضرت از مکه معظمه نقطه عطفی در تاریخ اسلام به شمار می آید و بعد از این هجرت، حضرت سه بار به مکه سفر کرده اند.
‏بار اول در سال هشتم پس از صلح حدیبیه به عنوان عمره وارد مکه شدند و طبق قراردادی که با مشرکین بسته بودند فوراً بازگشتند.
‏بار دوم در سال نهم به عنوان فتح مکه وارد این شهر شدند، و پس از پایان برنامه ها و برچیدن بساط کفر و شرک و بت پرستی به طائف رفتند و هنگام بازگشت به مکه آمده و عمره بجا آوردند و سپس به مدینه بازگشتند.
‏سومین و آخرین بار بعد از هجرت که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم وارد مکه شدند در سال دهم هجری بعنوان حجه الوداع بود که حضرت برای اولین بار به طور رسمی اعلان حج دادند تا همه مردم در حد امکان حاضر شوند.
‏در این سفر دو مقصد اساسی در نظر ‏بود، و آن عبارت بود از دو حکم مهم از قوانین اسلام که هنوز برای مردم به طور کامل ‏و رسمی تبیین نشده بود: یکی حج، و دیگری مسئله خلافت و ولایت و جانشینی بعد از ‏پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم.
‏آغاز سفر حج
‏پس از اعلان عمومی، مهاجرین و انصار و ‏قبایل اطراف مدینه و مکه و حتی بلاد یمن و غیر آن بسوی مکه سرازیر شدند تا جزئیات ‏احکام حج را شخصاً از پیامبرشان بیاموزند و در اولین سفر رسمی حضرت، به عنوان حج ‏شرکت داشته باشند. اضافه بر آنکه حضرت اشاراتی فرموده بودند که امسال سال آخر عمر ‏من است و این می توانست باعث شرکت همه جانبه مردم باشد.
‏جمعیتی حدود یکصد و بیست هزار نفر (گاهی ‏بیشتر از آن را هم نقل کرده اند) در مراسم حج شرکت کردند که فقط هفتاد هزار نفر ‏آنان از مدینه به همراه حضرت حرکت کرده بودند، بطوریکه لبیک گویان از مدینه تا مکه ‏متصل بودند.
‏حضرت چند روز به ماه ذی الحجه مانده از ‏مدینه خارج شدند و بعد از ده روز طی مسافت در روز سه شنبه پنجم ذی الحجه وارد مکه ‏شدند.
‏امیرالمومنین علیه السلام هم که قبلاً از ‏طرف حضرت به یمن و نجران برای دعوت به اسلام و جمع آوری خمس و زکات و جزیه رفته ‏بودند به همراه عده ای در حدود دوازده هزار نفر از اهل یمن برای ایام حج به مکه ‏رسیدند.
‏با رسیدن ایام حج در روز نهم ذی الحجه حضرت به موقف عرفات رفتند و بعد از آن اعمال حج را یکی پس از دیگری انجام دادند، و در هر مورد واجبات و مستحبات آن را برای مردم بیان فرمودند.
‏خطابه اول در منی
‏در عرفات دستور الهی نازل شد که علم و ودایع انبیاء علیهم السلام را به علی بن ابی طالب علیه السلام منتقل کند و او را به عنوان خلیفه و جانشین خود معرفی کند.
‏در منی پیامبر صلی اله علیه و اله و سلم اولین خطابه خود را ایراد فرمودند که در واقع یک زمینه سازی برای ‏خطبه غدیر‏ بود. در این خطبه ابتدا اشاره به امنیت اجتماعی مسلمین از نظر جان و مال و آبروی مردم نمودند، و سپس خونهای بناحق ریخته شده و اموال بناحق گرفته شده در جاهلیت را رسماً مورد عفو قرار دادند تا کینه توزیها از میان برداشته شود و جوّ اجتماع برای تامین امنیت آماده شود. سپس مردم را برحذر داشتند که مبادا بعد از او اختلاف کنند و بر روی یکدیگر شمشیر بکشند.
‏در اینجا تصریح فرمودند که:
‏اگر من نباشم علی بن ابی طالب در مقابل متخلفین خواهد ایستاد.
‏سپس حدیث ثقلین بر لسان مبارک حضرت جاری شد و فرمودند:
‏من دو چیز گرانبها در میان شما باقی می گذارم که اگر به این دو تمسک کنید هرگز گمراه نمی شوید: کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم.
‏اشاره ای هم داشتند به اینکه عده ای از همین اصحاب من روز قیامت به جهنم برده می شوند.
‏نکته جالب توجه اینکه در این خطابه، امیرالمومنین علیه السلام سخنان حضرت را برای مردم تکرار می کردند تا آنان که دورتر بودند بشنوند.
‏خطابه دوم در مسجد خیف در منی
‏در روز سوم از توقف در منی، بار دیگر حضرت فرمان دادند تا مردم در مسجد خیف اجتماع کنند. در آنجا نیز خطابه ای ایراد فرمودند که ضمن آن صریحاً از مردم خواستند که گفته های ایشان را خوب به خاطر بسپارند و به غائبان برسانند.
‏در این خطبه به اخلاص عمل و دلسوزی برای امام مسلمین و تفرقه نینداختن سفارش فرمودند و تساوی همه مسلمانان در برابر حقوق و قوانین الهی را اعلام کردند. بعد از آن بار دیگر متعرض مسئله خلافت شدند و حدیث ثقلین بر لسان حضرت جاری شد، و بار دیگر برای غدیر زمینه را آماده کردند.
‏در این مقطع، منافقین کاملاً احساس خطر کردند و قضیه را جدی گرفتند و برنامه های خود را آغاز کردند و پیمان نامه نوشتند و هم قسم شدند.
‏لقب امیرالمؤمنین
‏در مکه جبرئیل، لقب امیرالمؤمنین را به عنوان اختصاص آن به علی بن ابی طالب علیه السلام از جانب الهی آورد، اگر چه این لقب قبلاً نیز برای آن حضرت تعیین شده بود.
‏پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم هم دستور دادند تا یک یک اصحابش نزد علی علیه السلام بروند و به عنوان امیرالمؤمنین بر او سلام کنند و السلام علیک یا امیرالمؤمنین بگویند، و بدینوسیله در زمان حیات خود، از آنان اقرار بر امیر بودن علی علیه السلام گرفت.
‏در اینجا ابوبکر و عمر به عنوان اعتراض به پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم گفتند: آیا این حقی از طرف خدا و رسولش است؟ حضرت غضبناک شده فرمودند: حقی از طرف خدا و رسولش است، خداوند این دستور را به من داده است.
‏اعلان رسمی برای حضور در غدیر
‏با اینکه انتظار می رفت پیامبر خدا در اولین و آخرین سفر حج خود مدتی در مکه بمانند، ولی بلافاصله پس از اتمام حج حضرت به منادی خود بلال دستور دادند تا به مردم اعلان کند: فردا کسی جز معلولان نباید باقی بماند، و همه باید حرکت کنند تا در وقت معین در غدیر خم حاضر باشند.
‏غدیر کمی قبل از جحفه که محل افتراق اهل مدینه و اهل مصر و اهل عراق و اهل نجد بود به امر خاص الهی انتخاب شد. در این مکان، آبگیر و درختان کهنسالی وجود داشت. هم اکنون نیز، غدیر محل شناخته شده ای در دویست و بیست کیلومتری مکه و به فاصله دو میل قبل از جحفه به طرف مکه قرار دارد، و مسجد غدیر و محل نصب امیرالمؤمنین علیه السلام محل عبادت و زیارت زائران است.
‏برای مردم بسیار جالب توجه بود که پیامبرشان - بعد از ده سال دوری از مکه – بدون آنکه مدتی اقامت کنند تا مسلمانان به دیدارشان بیایند و مسایل خود را مطرح کنند، بعد از اتمام مراسم حج فوراً از مکه خارج شدند و مردم را نیز به خروج از مکه و حضور در غدیر امر نمودند.
‏صبح آن روز که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم از مکه حرکت کردند، سیل جمعیت که بیش از صد و بیست هزار نفر (و به قولی صد و چهل هزار، و به قول دیگر صد و هشتاد هزار نفر) تخمین زده می شدند به همراه حضرت حرکت کردند. حتی عده ای حدود دوازده هزار نفر از اهل یمن که مسیرشان به سمت شمال نبود همراه حضرت تا غدیر آمدند.
‏اجتماع خطابه و جزئیات خطبه
‏همینکه به منطقه کراع الغمیم - که غدیرخم در آن واقع شده – رسیدند، حضرت مسیر حرکت خود را به طرف راست جاده و به سمت غدیر تغییر دادند و فرمودند:
‏أَیُّهَا النَّاسُ أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ أَنَا رَسُولُ اللَّه
‏ای مردم، دعوت کننده خدا را اجابت کنید که من پیام آور خدایم.
‏و این کنایه از آن بود که هنگام ابلاغ پیام مهمی فرا رسیده است.
‏سپس فرمان دادند تا منادی ندا کند: «همه مردم متوقف شوند و آنانکه پیش رفته اند بازگردند و آنانکه پشت سر هستند توقف کنند» تا آهسته آهسته همه جمعیت در محل از پیش تعیین شده جمع گردند. و نیز دستور دادند: کسی زیر درختان کهنسالی که در آنجا بود نرود و آن موضع خالی بماند.
‏پس از این دستور همه مرکبها متوقف شدند، و کسانی که پیشتر رفته بودند بازگشتند و همه مردم در منطقه غدیر پیاده شدند و هر یک برای خود جایی پیدا کردند، و کم کم آرام گرفتند.
‏شدت گرما در اثر حرارت آفتاب و داغی زمین سوزنده و به حدی ناراحت کننده بود که مردم و حتی خود حضرت گوشه ای از لباس خود را به سرانداخته و گوشه ای از آن را زیرپای خود قرار داده بودند، و عده ای از شدت گرما عبای خود را به پایشان پیچیده بودند.
‏از سوی دیگر، پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم سلمان و ابوذر و مقداد را فراخواندند و به آنان دستور دادند تا به محل درختان کهنسال بروند و آنجا را آماده کنند. آنها خارهای زیر درختان را کندند و سنگهای ناهموار را جمع کردند و زیر درختان را جارو کردند و آب پاشیدند. در فاصله بین دو درخت روی شاخه ها پارچه ای انداختند تا سایبانی از آفتاب باشد، و آن محل برای برنامه سه روزه ای که حضرت در نظر داشتند کاملاً مساعد شود.
‏سپس در زیر سایبان، سنگها را روی هم چیدند و از رواندازهای شتران و سایر مرکبها هم کمک گرفتند و منبری به بلندی قامت حضرت ساختند و روی آن پارچه ای انداختند، و آنرا طوری بر پا کردند که نسبت به دو طرف جمعیت در وسط قرار بگیرد و پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم هنگام سخنرانی مشرف بر مردم باشد تا صدای حضرت به همه برسد و همه او را ببینند.
‏البته ربیعه بن امیه بن خلف کلام حضرت را برای مردم تکرار می کرد تا افرادی که دورتر قرار داشتند مطالب را بهتر بشنوند.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت