تحقیق بحث پیرامون زبان فارسی

تحقیق بحث پیرامون زبان فارسی

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 27
حجم فایل: 34 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 27 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏نام زبان ما به انگلیسی چیست: ‏فارسی‏ (Farsi‏)‏ یا ‏پرژن ‏(Persian‏)‏؟
‏فارسی نام زبان ما بفارسی است. ‏- ‏شکل ‏بسیار کوتا‏ تری‏ از این نوشته به زبان انگلیسی‏ در سال 1997 در (www.Iranian.com‏) منتشر گردید.
‏ ‏ در انگلیسی به آن ‏پِرژِن (Persian‏)‏ ‏می گویند. ‏اگر چه این گفته ساده می نماید ‏اما‏ در سالهای اخیر بگونه روز افزونی مشاهده می گردد که در زبان انگلیسی بجای واژه ‏پرژن (Persian‏)‏، از واژه ‏فارسی (Farsi‏) ‏استفاده می گر‏دد. در این گفتار کوتاه، می خواهم توضیح ده‏م که چرا چینین جایگزینی صورت می گیرد‏، چه کسانی آن را انجام می دهند، ‏ و ‏سرانجام‏ اینکه ‏زیان های‏ ‏این ‏جایگزینی‏ کدام‏ند‏. پیش از‏ ‏این ‏دیگران‏ در این باره نکاتی را مطرح کرده اند ‏و بحث هایی هم صورت گرفته ‏اما بنظر می رسد که ‏مسئله‏ ‏هنوز حل نگردیده و ‏هر روز ‏هم ‏جدی تر می شود. ‏- ‏برخی از‏ مطالبی که پیش‏ از این‏ در این‏ باره‏ نوشته شد‏ه‏ عبارتند از:
‏احسان یار شاطر. "زبان نو ظهور." ایران شناسی. سال 14 شماره 1. بهار 1992. 27-30. و مقاله "ایران را در زبانهای خارجی چه باید خواند؟" رهاورد. 5-6، 20-21. (تابستان و پائیز 1988)، 70-75. و نیز مقاله "نام کشور ما را در زبان انگلیسی چه باید خواند." رهاورد. 8، 29. (بهار 1992)، 22-26.
‏
‏پرژن (Persian‏) واژه ای است که ‏قرن ها‏ ‏در غرب بکار ‏برده شده‏ است‏. اصل آن بر می گردد به‏ واژه های پارس و پارسی. ‏ هنگامی که هزار سال پیش از میلاد مسیح و بهنگامی که اقوام آریایی به سرزمین پرسیس مهاجرت کرد‏ند‏ و بنام پارسها شناخته ‏می ‏شدند‏،‏ زبان آنها نیز پارسی نامیده می شد‏. این زبان از ‏آن ‏هنگام تا کنون دچار دگرگونی های بسیاری‏ در دوره های گوناگون‏ شده است که ‏ ‏نتیجه آن پدیداری ‏پارسی کهن (که تا سه سده پیش از می‏لاد ‏هنوز بکار برده می شد‏)، پارسی میانه یا پهلوی (که تا سده نهم پس از میلاد رایج بوده)، و پارسی نو که دیگر پس از تسلط عرب ها ‏نام آن ‏به فارسی تبدیل گردید چرا که در ‏ز‏بان حاکمان جدید صدا‏ی‏ ‏"‏پ‏"‏ وجود نداشت. ‏اگر این صدا وجود داشت و ‏یا اگر ایرانیان پشتکار‏ی‏ بیشتری د‏ر نگهداری نام واقعی آن می داشتند ‏، با توجه به‏ تشابه آن با نام آن در زبانهای غربی کا‏ر امروز ما را یقینا ساده تر می بود‏. ‏ولی‏ ایرانیان‏ فرم عربی‏ شده این واژه ‏ را که همان "فارسی" می باشد‏ برای نامیدن زبان خود‏ انتخاب کردند. ‏در غرب ‏از‏ همان دوران‏ یونان و رم‏ باستان این زبان پرژن (Persian‏) ‏خوانده شده است ‏- ‏یا‏ با ‏تلفظی شبیه‏ به آن‏ ‏بسته به زبان‏های‏ ‏دیگر اروپا‏یی‏. ‏فارسی در دوران امپراتوری اسلامی ‏همچنان ‏اهمیت خود را حفظ کرد و در کنار عربی تبدیل گردید به یک زبا‏ن جهانی بویژه در فلات ایران، در آس‏یای میانه، و ‏تا همین ‏سده های اخیر‏ بعنوان یک زبان رسمی در هند
2
‏. در این دوران حجم بزرگی از‏ آثار‏ تاریخ‏ی، شع‏ر‏ی‏، و ادب‏ی، اجتماعی، و علمی‏ به فارسی نوشته شد. ‏- نگاه کنید به: Edward G. Browne, A Literary History of Persia (Cambridge: Cambridge University Press, 1902-4) and Jan Rypka, History of Iranian Literature (Dordrecht, Holland, 1968).
‏ ‏ ‏امروزه‏ ‏نیز ‏فارسی‏ ‏همچنان‏ ‏نه تنها زبان رسمی ایران بلکه یکی از زبانهای رسمی افغانستان و جمهوری تاجیکستان نیز می باشد و هنوز هم زبان مردم بسیاری در ‏سایر نقاط ‏آسیای میانه می باشد. ‏- برای اطلاع بیشتر نگاه کنید به:
Kent, Roland G. (Roland Grubb), Old Persian: Grammar, Texts, Lexicon. 2d ed. (New Haven, American Oriental Society, 1953); Dandamaev, M. A. Iranians in Achaemenid Babylonia, (Costa Mesa, Calif.: Mazda Publishers in association with Bibliotheca Persica, 1992); and Johnson, Edwin Lee. Historical Grammar of the Ancient Persian Language (New York: American book company, 1917).
‏اما سخن اصلی ما بر سر نام این زبان ‏در زبان انگ‏لیسی ‏است نه تاریخچه آن. ‏مسئله‏ ‏این است که ‏چرا ناگهان در امریکا و نیز در بسیاری از کشورهای اروپایی‏ بجای نام انگل‏ی‏س‏ی‏ آن‏ (Persian‏)‏ یا فرانسوی‏ آن ‏(Persane‏)‏، یا آلمانی‏ آن ‏ ( Persisch‏)‏ ، واژه "فارسی"‏ (Farsi‏) ‏ که در واقع نام ‏ بومی‏ زبان ما در خود زبان فارسی‏ ‏در ایران یا کشورهای فارسی زبان است‏ بکار برده می شود و چه ک‏سانی ‏به ‏این ‏کار‏ دامن می زنند‏ ‏؟ اشکال ‏آن‏ چیست؟
‏برای کسانی که‏ به‏ روزنانه ها، کتاب‏ها‏، و نشریات انگلیسی و ‏یا اروپایی‏ در دوره های‏ پیش از دهه هشتاد میلادی ‏(و چاپ خارج از ایران)‏ ‏دست‏رسی دارند‏ و یا‏ برای‏ کسانی که آن سالها را بیاد ‏می آورند‏، روشن است که این زبان‏ در آن روزگار در انگلیسی بطور عمده‏ پرژن (Persian‏) خوانده می شد‏ و نه ‏فارسی (Farsi‏. در ‏آن ‏زمان ‏به ندرت ‏و‏ تنها‏ در موارد خاصی ‏این واژه به چشم می خورد‏ و قطعا مردم عادی غرب‏ (بجز عده ای جهانگرد یا فرستاده های سیاسی و آنهم بخاطر بی اطلاعی دوستان بومی اشان)‏ از آن بی اطلاع بودند‏. ‏در آن زمان واژه فارسی (Farsi‏) تنها به معنای نام محلی زبان ما در زبان های غربی وجود داشت.‏ ‏)‏. اما ‏در واقع پس از انقلاب اسلامی سال ‏1358 ‏بود که بگونه‏ ای‏ گسترده ‏ و ناگهانی ‏از این زبان در انگلیسی و سایر زبانهای اروپایی بعنوان فارسی (Farsi‏) ‏نام برده شد‏. ‏ ‏انقلاب ایران در بسیاری زمینه ها بویژه در ‏حوزه‏ با چگونگی تولید فرهنگ و گ‏سترش ‏آن، تولید ایدولوژی و ارتقاء آن، تولید هنر و تبلیغ آن،‏ و نیز در زمینه چگونگی عرضه داشت هویت ایرانی‏ دگرگونی های شگرفی
4
‏در جامعه ‏ایجاد نمود.‏ در سطح ‏عموم‏ی،‏ دیگر این گونه تولیدات در انحصار یک گروه برگزیده اجتماعی نبود بلکه بسیاری از مردم عادی نیز فرصت یافتند به این گونه فعالیتها بپردازند. از جمله مثال های موفقیت آمیز آن شرکت انبوه بیشماری از زنان ایرانی در فعالیت های ادبی، سینمایی، و نقاشی است. ‏مسئله ارتقاء ‏گفتمان حکومتی‏ ‏بعنوان یک سیاست رسمی در سطح داخلی و بین المللی ‏همچنان ‏بعنوان یک ضرورت ‏باقی ماند اما دیگر بجای ستایش نظام‏ ایران‏ باس‏تان‏، دولت به ستایش سنت‏ های دینی‏ پرداخت که از‏ آن رهگذر‏ ‏تا اندازه ای‏ هر ‏آنچه‏ که ‏باستانی، ‏غربی‏، یا بطور کلی غیر ‏مذهب‏ی‏ بود نفی می گردید. ‏همزمان‏،‏ انقلاب باعث تبعید‏، ‏کوچ ‏احباری، یا کوچ ‏آزادانه بسیاری از ایرانیان با زمینه های اقتصادی و فرهنگی مختلف ب‏ه غرب گردید. همه این دگرگونی ها‏ به نوعی در ‏باز عرضه داشت هویت ایرانی که پیش از این بیشتر در رابطه با ایران تاریخی بود تاثیر گذاشت. ‏از نتایج این دگرگونی های گفتمانی یکی هم رواج واژه فارسی (Farsi‏)‏ بعنوان ن‏ام این زبان‏ ‏ ‏در خارج از کشور ‏بود‏. اما ابتدا این را باید روش کرد که ‏این‏ ‏کسانی‏ که‏ به رایج کردن‏ این‏ واژه در زبانهای خارجی کمک کردند‏ که بوده و‏ از کدام خواستگاه‏ ‏دست به این کار زدند‏.‏
‏در این رابطه ‏به چند گروه می توان ‏اشاره‏ کرد که هر کدام‏ ممکن است‏ با انگیزه یا ‏دلایل مختلف‏ی‏ به این کار اقدام ک‏رده باشند‏. ‏نخستین گروه ‏مدیران کشوری‏ ‏پس از انقلاب ‏بودند‏ که در اخبار انگلیسی و دیگر زبان های خارجی، در نشریات انگلیسی، در بروشورهای جهانگردی، و در اعلامیه های انقلابی به زبان های خارجی ‏و‏ در هر کجا که لازم بود از واژه ‏فارسی (Farsi‏) استفاده کر‏د‏ند. ‏- در این مورد بویژه می توان به نشریات انگلیسی زبان چاپ تهران، کتابهای تبلیغاتی چاپ ‏ برخی از وزارت خانه ها‏، و بروشورها‏ی توریستی چاپ سازمان جهانگردی ا‏شاره نمود که همه آنها از واژه فارسی در متون انگلیسی خود استفاده می کردند.
‏ ‏این البته به این معنا نیست که در رژیم پیشین هیچکس هیچگاه از نام بومی این زبان در زبان های خارجی استفاده نمی کرد. بودند تعدادی که این کار را می کردند. اما با انقلاب 1979، و س‏پس با حادثه گروگانگیری، ‏ایران نا گهان در مرکز توجه‏ جهانیان‏ قرار گرفت. ‏اکنون دیگر همه به این توجه داشتند که مسئولین انقلابی ایران چه می گفتند.‏ ‏آنها‏ گاه ‏بر اثر بی توجهی‏ ‏از واژه ‏فارسی (Farsi‏) ‏د‏ر ارتباطات خود استفاده می کردند و‏ گاه نیز ‏انگیزه‏ های ایدولوژیک آنان را به این ک‏ار وا می داشت. برخی از مخالفان فرهنگ غربی ‏می دانستند که زبان ما برای مثال در انگلیسی ‏پرژن (Persian‏) ‏خوانده می شد و نیز می دانستند که عربها آن را الفارسی
4
‏ ‏می خوانن‏د‏ و نیز ‏تا حدی به‏ رابطه واژه پرژن (Persian‏) ‏با‏ تاریخ ایران باستان ‏هم ‏آگاهی داشتند‏ و بنابراین نمی توان گفت که تمام حرکات آنها نا آگاهانه بوده است‏. ‏ رواج واژه فارسی (Farsi‏) برای این گروه نه تنها عملی ‏در مخالفت با غرب‏ ب‏ود بلکه از نظر ایدولوژی نیز ‏باعث ایجاد فاصله ‏هر چه بیشتر با فرهنگ ایران باستان می گردید، درست بر خلاف کاری که ‏برخی از مسولین ‏رژیم پیشین در صددش بود‏ند،‏ یعنی اغراق در مورد ایران باستان و اهمیت آن در زندگی روزمره مردم‏ ‏دوران‏ ما‏. ‏ شاید هم اینان صادقانه باور ‏داشتند‏ که باید این نام را تغیر داد که در این صورت درست این است که دلایل این باور خود را ‏مورد بحث عمومی قرار می دادند‏. برای مثال حتا امروز نیز در‏یک تارنمای رسمی‏ ‏کشور ‏بخشی ‏وجود دارد بنام فارسی سرویسس‏ (Farsi Services‏): این را چگونه می توان توضیح داد.‏هنگامی که نهاد‏ی رسمی ‏زبان خود را فارسی بخواند، طبعا بسیاری از وابسته های سیاسی کشور های دیگر که در ‏ایران‏ اقامت دارند نیز آن را به همان نام می خوانند بویژه اگر آنها از کشورهایی باشند که در آنجا‏ به زبان ما فارسی می گویند (برای مثال کشورهای عربی، پاکستان، ترکیه، و غیره). این افراد نیز به ‏پیروی از‏ مقامات رسمی‏ ‏ما ‏هنگام سخن گفتن به زبان انگلیسی به زبان ما‏ فارسی‏ ‏(Farsi‏) ‏خطاب می کنند.
‏گروه دیگری که به رواج‏ استفاده از‏ واژه فارسی (Farsi‏) در زبان انگلیسی کمک کردند ‏برخی از ‏خبرنگاران‏ ‏خارجی ‏بودند که برای تهیه گزارش به ایران‏ به ویژه در ده شصت‏ سفر می کردند. ‏اینان‏ ‏با توجه به زمان محدودی که در آنجا می گزران‏دند، تعجب آور نبود که تنها کلمه‏ ‏ای ‏را ‏که ‏حتما ‏یاد می گرفتند همین واژه فارسی بود‏ ‏ب‏ویژه که از مسئولین ‏هم هنگام انگلیسی صحبت کردنشان،‏ کلمه پرژن را نمی شنیدند‏. ‏این خبرنگاران ‏پس از بازگشت از ‏معلومات تازه خود‏، از جمله نام زبان کشور ایران،‏ در نوشته ها‏یشان ‏استفاده می کردند تا خوانندگان خود را ‏بهتر ‏تحت تاثیر قرار دهند. هنوز هم برخی از آنان به این کار ادامه می دهند و از بکار بردن نام درست این زبان در زبان خود اجتناب می ورزند. ‏در این مورد نیز‏ که ‏رفتار مقامات ‏ایران‏ی‏ ‏با نام بین المللی زبان ‏خود‏ نیز در مورد ‏رفتار ‏خبرنگاران نیز بی تاثیر نبوده است. ‏بالاخره آنها گزارشگرند و هر چه را بشنوند تکرار می کنند. ‏

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت

خرید کاندوم خاردار