تحقیق تاریخ هنر ایران

تحقیق تاریخ هنر ایران

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 9
حجم فایل: 25 کیلوبایت
قیمت: 10000 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏تاریخ هنر ایران
‏هدف تاریخ هنر عبارت است از شناخت و ارزیابى هنر از هر ‏زمان و مکانى که آمده باشد. هنر و تاریخ تنها در عرصهٔ فرهنگ این‌چنین در کنار هم ‏قرار مى‌گیرند. هر اثر هنرى رویدادى است پایدار؛ این اثر متعلق به هر دوره‌اى که ‏باشد، تا مدت‌هاى مدید پس از روزگار خویش باقى مى‌ماند و به حیاتش ادامه مى‌دهد. ‏اثر هنرى همزمان یک شى‌ء و یک رویداد تاریخى به شمار مى‌آید.
‏قدمت تمدن و فرهنگ ‏در خطّهٔ فلات ایران به چند هزار سال قبل از ورود آریائى‌ها باز مى‌گردد. اقوام ‏آریایی، احتمالاً از اوایل هزارهٔ اول ق.م در فلات ایران ساکن شده و نام خود را بر ‏آن نهادند. واژه ایران مشتق از صورت قدیمى آریانا، یعنى سرزمین آریایى‌هاست. ‏بنابراین تاریخ هنر ایران، آثار متنوعى را از دوران‌هاى ماقبل تاریخ تا سده‌هاى ‏اخیر در محدودهٔ این سرزمین وسیع در بر مى‌گیرد. هنر ایرانى داراى ویژگى‌هاى ‏ماندگارى است که آن‌را از سایر هنرهاى جهان متمایز و مشخص مى‌سازد.
‏تمدن سیلک ‏چشمه علی و تپه حصار
‏دوره مفرغ
‏عصر آهن
‏تمدن زیویه و حسنلو
‏هنر ‏اَملَش و مارلیک
‏بررسى و تشخیص عمیق‌ترین ریشه‌هاى هنر ایرانى براساس یافته‌هاى ‏باستان‌شناسان به‌طور کامل امکان‌پذیر نیست.
‏ساکنین فلات ایران از عصر ‏پالئولیتیک (پارینه‌سنگی) تا عصر نئولیتیک (نوسنگی) در کوهستان‌هاى محیط بر این ‏فلات زندگى مى‌کردند و آثارى از فرهنگ بروى خود به جا گذاشتند. بعدها که دره‌ها ‏شروع به خشک شدن نمودند، آنها به غارها مهاجرت کردند. طى حفریاتى که در ناحیهٔ ‏کرمانشاه انجام شد و کاوش‌هاى غار بیستون، ابزارهایى همراه بقایاى استخوان‌هاى ‏انسان در لایه‌‌هاى غار کشف شد. در خلال دوران غارنشینی، انسان بیستون در ساخت ‏ابزار و آلات دقیق‌تر شد. این وسایل با آن‌چه در سوریه و شمال عراق ساخته مى‌شد ‏قابل مقایسه است.
‏تصاویر منقوش بر صخره در غارهاى لرستان از قدیم‌ترین آثار ‏مکشوفه در فلات ایران به‌شمار مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏⠠‏??‌آید؛ موضوع این تصاویر جانوران ‏به‌همراه آدمیان است که با رنگ‌هاى زرد، سیاه و قرمز کار شده است. قدمت این آثار را ‏حدود پانزده هزار سال ق.م تخمین زده‌اند که تقریباً مقارن با تصاویر غار لاسکو در ‏فرانسه مى‌باشد.
‏تالار گاوها،دیوار سمت چپ غار ‏لاسکو15000-10000ق‌م.دوردونی، فرانسه
‏صاحبان این آثار از طریق شکار دسته‌جمعی، ‏صید ماهى و جمع‌‌آورى ریشه و برگ گیاهان غذاى خود را به‌دست مى‌‌آوردند.
‏موضوعات مورد علاقهٔ هنرمند پیش از تاریخ عموماً نقوش حیوانات محل زندگیش بوده ‏است که علاوه بر جنبهٔ تزئینی، بیانى براى بیم‌ها، امیدها و علائمى براى استعانت از ‏قواى طبیعت درم مبارزهٔ دائمى حیات به‌شمار مى‌‌آید.
‏از دورهٔ پارینه‌سنگى نجد ‏در ایران، در کاوش غارى در تنگ پَبده (کوه‌هاى بختیارى شمال شرقى شوشتر) ابزارها و ‏سلاح‌هایى از سنگ ناصاف (چکش سنگی، پیکان و تیغه تبرسنگی) به‌‌دست آمده است.
‏دورهٔ نوسنگى در ایران از میانهٔ هزارهٔ هفتم ق.م آغاز مى‌شود و آثار برجاى ‏مانده از آن عمدتاً ابزارهایى از سنگ صیقل خورده‌اند.
‏کشاورزى و اهلى کردن ‏حیوانات احتمالاً از حدود هزارهٔ ششم ق.م در ایران آغاز شده است. دربارهٔ این دوران ‏کهن، یافته‌‌ها و مدارک موجود، ناکافى به‌نظر مى‌رسد.
‏این عکس جزئى از ‏تصویر فوق است. طول گاو تقریبا 345 سانتى متر
‏هزارهٔ پنجم تا سوم ق.م در ایران ‏دورهٔ ”مس و سنگ“ شناخته شده است و فلز مس در ساختن اشیاء بکار مى‌رفت. گرچه
‏ابزارهاى سنگى هنوز کاربرد داشتند. سفالگرى منقوش و مُهرهاى کنده‌کارى شده با ‏علامات و اشکال هندسى در این دوره رواج یافت. به یقین نمى‌توان گفت که فلات ایران ‏زادگاه سفال منقوش باشد؛ اما این فرضیه دور از واقعیت نیز به نظر نمى‌رسد.
‏در ‏سده‌هاى نخستین هزارهٔ چهارم ق.م تزئینات واقع‌گرایانه جایگزین اشکال ساده و نامنظم ‏برروى سفالینه‌ها شدند. انسان با کمک ابزارهاى بهتر جام‌هایى به رنگ سرخ تولید کرد ‏و تصاویرى از حیوانات را با خطوط سیاه‌رنگ بر آن نقش نمود. به‌طورکلى در هزارهٔ ‏چهارم قبل از میلاد شکل ظروف پیچیده‌تر شدند. با کمک چرخ، سفالینه‌ها بهتر و ‏ظریف‌تر ساخته شدند و ظروف سفالین به دلیل ساخته شدن کوره‌ها رنگ‌هاى متنوعى به خود ‏گرفتند. گرایش به ساده‌گرایی، برجسته نمایى یکى از ویژگى‌ها و ترکیب‌گرایى بیشتر ‏شد.
‏در اواخر هزارهٔ چهارم ق.م قومى به نام عیلامیان، تمدن عیلام را در جنوب ‏غربى ایران، شامل خوزستان و قسمتى از فارس کنونى و نیز بخش جنوبى زمین‌هاى پَست ‏دجله و فرات بنیاد نهادند که پایتخت‌شان شهر شوش بود. سفالینه‌هاى نخودى رنگ مکشوف ‏در کاوش‌هاى شوش که به زیبایى و ظرافت مشهورند، نمایانگر صنعت پیشرفتهٔ سفالگرى آن ‏سامان‌اند. عیلامیان ابتدا خط تصویرى و سپس نوعى خط میخى به کار مى‌بردند و همواره ‏با سومرى‌ها و بابلى‌هاى ارتباط داشتند. به‌نظر مى‌رسد که تمدن عیلامى از نظر زبان ‏و دیگر جنبه‌هاى فرهنگ ویژگى‌هاى مستقل داشته است. زیگورات چغازنبیل واقع در نزدیکى ‏شوش به معابد برج مانند بین‌النهرین شبیه است. حجارى نقوش برجسته، فلزکارى و آجرهاى ‏لعابدار منقوش در عیلام رایج بود. همچنین عیلامیان در زمینهٔ بافندگى و قلابدوزى ‏پیشرفته بودند.
‏از همان میانهٔ هزارهٔ پنجم ق.م در بخش‌هاى مرکزى و شمال شرقى ‏ایران، تمدن‌هایى چون تپه سیلک [کاشان] و تپه حصار [دامغان] شکل گرفتند.
‏هنر هخامنشی
‏صنایع دستی
‏حجاری و پیکر تراشی
‏معماری
‏با ‏انقراض دولت عیلام توسط آشور بانیپال فرمانرواى قهّار آشور در سال ‏۶۴۵‏ ق.م زمینه ‏براى به قدرت رسیدن اقوام آریایى ماد و پارس فراهم شد.
‏پارس‌ها با استقرار در ‏خوزستان، شوش را به‌عنوان پایتخت خویش قرار دادند و مادها در اطراف همدان ساکن ‏شدند.
‏در ‏۵۵۹‏ ق.م کوروش پادشاه ماد را مغلوب کرد و امپراطورى خود را از آسیاى ‏صغیر تا خلیج‌فارس بسط داد و دو کشور آشور و بابل را ضمیمهٔ ایران کرد و سپس به ‏آباد کردن مملکت و ساختن بناهاى عظیم پرداخت.
‏عالى‌ترین بناى این عصر در شهر ‏پاسارگاد که پایتخت ایران بود تأسیس شد. بقایاى کاخ کوروش در پاسارگاد نمایانگر ‏معمارى باشکوه و تزئینات متأثر از هنر اورارتو و آشور و بابل است. به این طریق او ‏کشورش را وارث این سه تمدن معرفى نمود. او براى ساختن کاخ‌ها و بناهاى پایتخت خود، ‏صنعتگرانى از ملیت‌هاى مختلف را به‌کار گمارد.
‏داریوش و خشایارشا کاخ‌هاى ‏تخت‌جمشید را باشکوه هرچه تمام‌تر به‌وجود آوردند. در شوش و سایر مکان‌ها نیز شیوهٔ ‏معمارى هخامنشى بچشم مى‌خورد.
‏عقاید پارسیان مشتق از تعالیم زرتشت و مبتنى بر ‏خوبى و بدى بود. آیین پرستش اهورامزدا (روشنایی) در آتشگاه‌هاى سرگشاده اجرا مى‌شد؛ ‏به همین دلیل از پارسیان باستان معمارى دینى کمتر باقى‌ مانده است؛ لیکن کاخ‌هاى ‏هخامنشى که محل اجراى آیین‌هاى بزرگ از جمله مراسم جشن نوروز بود، باشکوه تمام باقى ‏ماند.
‏شاهنشاهى ایران در دوران فرمانروایى داریوش اول و خشایارشا (‏۵۲۱-۴۶۵) ‏از ‏مجموع دو امپراطورى مصر و آشور وسعت بیشترى داشت. این امپراطورى عظیم تا دویست سال ‏با قدرت و وسعت دوام آورد.
‏صنایع دستی
‏هنرمندان هخامنشى در ‏مقیاس‌هاى بسیار کوچک نیز استادى و مهارت خود را نشان داده‌اند. آنها در کار فلز ‏یعنى طلاسازی، نقره‌کارى و ... مهارت کافى داشته‌اند. یکى از بهترین نمونه‌هاى این ‏هنرها، یک جفت دسته‌ٔ جام مشروب‌خورى است که به شکل بز کوهى بالدار ساخته شده است. (‏یکى از این‌ها در موزهٔ لوور دیگرى در موزهٔ دولتى برلن است.) این نمونه از نقره ‏با مرصع طلا ساخته شده؛ فرم بدن این جانور و انحناى ملایم بال‌ها، آرامشى را در ‏حرکت به بیننده القاء مى‌کند. منبع اصلى الهام این بز بالدار را باید در مفرغ‌هاى ‏لرستان جستجو کرد.
‏در زمان فلزکاری، ضرب سکه نیز در این دوران و در ‏زمان داریوش براى اولین بار اتفاق افتاد.
‏یکى از اشیاء معروف این دوره ”گنج ‏جیحون“ است که در موزهٔ بریتانیا قرار دارد. از زیباترین قطعات تزئینی، کاسهٔ طلایى ‏خشایارشا و کاسهٔ طلایى دیگرى به نام داریوش (داریوش دوم) مى‌باشد؛ که اولى تزئینات ‏کاملى اما دومى بسیار ساده و بى‌آلایش است.
‏سایر اشیاء نفیس مانند مجسمهٔ شاه و ‏یکى از مؤبدان و اَرابه‌ و سواران از طلا و دو شمشیر طلایى خالص را نیز مى‌توان بر ‏شمرد. همچنین دو جام شراب نقره که یکى در موزه بریتانیا و دیگرى در موزهٔ ارمیتاژ ‏لنینگراد است. نمونه‌هایى نیز از دستبند و گوشواره‌ها طلا از این دوره موجود ‏مى‌باشد.
‏در مجموع هنر هخامنشى نشانهٔ شکیبایى و ذوق سلیم هنرمندان و صنعتگران ‏این دوره مى‌باشد.
‏آنچه مسلم است تحولات هنرى در عهد هخامنشى در نیمهٔ قرن پنجم ‏ق.م به نهایت درجهٔ کمال رسید. متأسفانه بعد از سلطنت اردشیر دوم این هنر عالى رو ‏به انحطاط نهاد.
‏حجاری و پیکر تراشی
‏بیستون
‏تخت جمشید
‏بیستون
‏نقش برجستهٔ ‏بیستون شامل پیکرهٔ داریوش بزرگ و دوازده تن دیگر است که در یک ردیف بر روى دیوارهٔ ‏بلندى ساخته شده است. نقش شاه از همه بزرگ‌‌تر است و در برابر او نُه اسیر با ‏دست‌هاى بسته و گردن‌هاى در ریسمان ایستاده‌اند که لباس‌هاى متفاوتى دارند که ‏نشانهٔ ملیت‌هاى مختلف آنها مى‌باشد؛ گزارش داریوش نیز مؤید این مطلب است. این ‏گزارش به سه زبان فرس قدیم، عیلامى و بابلى نگاشته شده است و در بالاى سراسیران ‏علامت اهورامزدا نقش شده؛ در مجموع نقش برجستهٔ بیستون ساده و خشک است. نقش داریوش ‏احتمالاً شبیه به خودش بوده و قد او نیز در اندازهٔ طبیعى ساخته شده است. عالى‌ترین ‏کتیبهٔ هخامنشى نیز در بیستون قرار دارد که در آن داریوش وقایع اوایل سلطنتش را شرح ‏مى‌دهد.
‏تخت‌جمشید
‏جالب‌ترین نقش برجسته‌هاى مجموعهٔ تخت‌جمشید بر ‏بدنهٔ پلکان دو سرى است که به تالار بارعام مى‌پیوندد و راه رسیدن به آپادانا محسوب ‏مى‌شود. این پلکان عریض و آراسته، با نقش برجسته‌هایى از سپاهیان با وقار در حال ‏گام برداشتن تزئین یافته است. حالت تشریفاتى و تکرار سوزون این نقوش، نقش برجسته را ‏در خدمت معمارى قرار مى‌دهد که از خصوصیات پیکرتراشى ایران در این دوران است.
‏نقش برجسته‌هاى کاخ تخت‌جمشید معمولاً صحنه‌ها را در محل وقوع آن مجسم
‏ساخته‌اند، مانند صف‌‌آرایى سپاهیان کاخ$ پاسدارى نگهبانان؛ باریافتن نمایندگان ‏ملت‌هاى - خراجگزار با هدایا و خراج‌ها؛ حمل ظروف توسط خدمتکاران؛ ورود شاه و خروج ‏شاه از اتاق‌ها؛ حضور یافتن درباریان به پیشگاه شاه. گفته مى‌‌شود این نقش ‏برجسته‌ها نمایش کوچکى است از جشن‌هایى که در آغاز سال نو در محل کاخ تخت‌جمشید ‏برگزار مى‌شده است.
‏در نقش برجستهٔ قصر آپادانا، تعدادى گونه‌هاى حیوانات که در ‏آنها تلاش در بازنمایى نسبى طبیعت شده، به چشم مى‌خورد. این حیوانات در سنگ حک شده ‏یا با مفرغ ساخته شده‌اند و نقش محافظ و نگهبان را برعهده داشته‌اند.
‏تنوع زبان ‏در امپراطورى هخامنشى موجب تنوع کتیبه‌‌ها شده است. این کتیبه‌ها برخى بر لوحه‌هاى ‏گلى و یا بر استوانه‌‌ها حکاکى شده‌اند. از تصاویر مکرر بر روى استوانه‌ها تصویر ‏شاه با رداى بلند و تاج کنگره‌دار است. این تصویرها (تصویر شاه) مظهر و نشانهٔ دولت ‏هخامنشى بوده است.
‏وجود تکه‌هاى رنگى در بخشى از این نقش برجسته‌ها حکایت از آن ‏دارد که بخش‌هایى از آن‌ها رنگى بوده‌اند.
‏معماری- پاسارگاد
‏بعد از غلبهٔ کوروش بر پادشاه ماد در سال ‏۵۰۵‏ ق.م وى ‏اقدام به ساختن بناهاى عظیم نمود. عالى‌ترین نمونه این دوران در شهر پاسارگاد تأسیس ‏شد.
‏پاسارگاد شامل کاخ‌ها، معبد و مقبره شاهنشاه است. بخشى که کاخ‌ها در آن ‏قرار دارد و با دیوارى احاطه شده، شامل ورودى عظیم و درگاه بزرگى که توسط گاوهاى ‏بالدار و بزرگ محافظت مى‌شده است.
‏در شمال غرب این کاخ عظیم، تالار پذیرایى ‏واقع است که در بخش مرکزى آن دو ردیف ستون به ارتفاع ‏۱۳‏ متر موجود مى‌باشد. ‏سرستون‌ها معمولاً به شکل سر گاو نر، شیر شاخدار و سر اسب بوده است.
‏بناى دیگر ‏تالارى است به طول ‏۲۴‏ متر و عرض ‏۲۲‏ متر؛ که سى ستون در شش ردیف در آن موجود ‏مى‌باشد. سرستون‌ها از گچ ساخته شده و با رنگ‌هاى قرمز سیر، فیروزه‌ای، آبى آسمانی، ‏سبز، زرد و قهوه‌اى روشن رنگ شده است. بى‌گمان این رنگ‌ها متناسب با رنگ پرده‌ها ‏انتخاب شده و با رنگ سیاه و سفید ستون‌ها و کف، هماهنگى خاصى به‌وجود مى‌آورده است.
‏پاسارگاد در زمان داریوش و تغییر پایتخت به شکل یک مرکز مذهبى باقى ماند و به ‏عنوان محل تاجگذارى شاهان مورد استفاده قرار گرفت.
‏بى‌گمان شاهکارها و بدایع ‏معمارى تخت‌جمشید، متأثر از بناهاى پاسارگاد، خلق شده است.
‏پازارگاد، فارس، ‏مقبره کوروش، سده 6 ق.م
‏داریوش دستور داد روى تپهٔ مجاور کاخ آپادانا، تالار ‏بارعام ساخته شود. این تالار به سه ردیف ستون ‏۱۲‏ تایى مزین است که طول هر یک حدود ‏۲۰ ‏متر مى‌باشد. سرستون‌ها بیشتر به‌شکل نیم‌تنه دو گاو نر ساخته شده که پشت به‌ ‏پشت هم داده‌اند. در ساختمان این شهر از کارگران مصری، بابلی، مادى و ... استفاده ‏شده است. آپادانا نیز مانند تالار بارعام تحت حمایت شیران بالدار، شیردال‌ها، ‏سرشیران شاخدار و ... قرار داشته که همه با آجر لعابدار ساخته شده‌اند. شوش در آن ‏زمان بزرگ‌ترین پایتخت جهان و درخورِ عظمت و جاهِ سلطنت هخامنشى بوده است. ‏امپراطورى وسیع داریوش احتمالاً در سلا ‏۵۲۱‏ ق.م شوش را پایتخت خویش قرار داد.
‏معماری- تخت جمشید
‏مجموعهٔ تخت‌جمشید که در فلات مرتفع شرق درهٔ ‏بین‌‌النهرین قرار داشته، در فاصلهٔ سال‌هاى ‏۴۶۰‏ و ‏۵۲۰‏ ق.م توسط داریوش و خشایارشا ‏ساخته شد. داریوش بدون آن‌که پاساردگاد را رها کند، تخت‌جمشید را پایتخت جدید خود ‏قرار داد. هنرمندانى که بناهاى شوش را ساخته بودند براى ساختن آپادانا به تخت‌جمشید ‏احضار شدند. این پایتخت، نماد و رمزِ وحدت امپراطورى هخامنشى بود. این بناى عظیم که ‏یونانى‌ها آن‌را پرسپولیس مى‌نامند، بر فراز مصطبهٔ سنگى بزرگى با قصرهاى متعدد و

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.

دانلود تحقیق و پاورپوینت